Post Corona Wereld

Nu dat we bijna door de voorjaars-corona zijn, worden stilaan de relevante economische cijfers boven gehaald. Beurzen lijken zich onder invloed van de bazooka’s der centrale banken te herstellen en bedrijven staan te popelen in de startblokken. Wat er nu echt zal gebeuren, is wat balanceren tussen realiteitszin en paniekzaaierij, dus dit is ook maar een schets.

Waar we mogen zeker van zijn, dat is een meer dan gemiddeld aantal faillissementen. In de horeca zegt u? Ja ook. Maar even goed in andere sectoren waar de maandelijkse vaste kosten de elasticiteit van de cashflow overschrijden.

De komst van corona is een risico dat moet gerekend worden tot de ondernemersrisico’s. Het is vergelijkbaar met een tsunami of een aardbeving. Een overigens doorgaans niet verzekerbare natuurramp. De maatregelen die de overheid genomen heeft, de lockdown, dat is iets anders. Daarvan zijn de gevolgen niet lineair relateerbaar aan de natuurramp ermee verbonden. Of er nu meer of minder ernstige gevolgen zijn binnen deze of andere aanpak, dat weet ik ook niet en daar heb ik het hier niet over. Wel over de gevolgen van het overheidsingrijpen.

Want dat overheidsingrijpen is dan misschien wel rationeel verantwoordbaar, het schendt heel wat beginselen der vrijheid die ons allen wordt gegarandeerd. Zo kun je je levendig de vraag stellen of het algemeen dwingend sluiten van winkels en horeca louter op basis van de veronderstelling dat dit de overdracht van het virus zou milderen, wel proportioneel was. Was het blind sluiten van productiefaciliteiten, met als gevolg voorraadproblemen voor afnemers wel nodig? Was dit niet anders te organiseren? We gaan nu geleidelijk aan weer open doen, mits social distancing. Waarom kan het dan nu wel? Zou het echt zoveel verschil gemaakt hebben? Want in wat verschillen veel van die non-food winkels van de essentiële voedingskleinhandels, in wat verschillen veel productiebedrijven met voedselproducenten en -verwerkers? In wat verschillen zij met minder dringende afspraken bij een gemeenteloket (België) of verkiezingen voor de gemeenteraad (Frankrijk)? In Zweden, waar alles bleef draaien en bijna alles open bleef, althans niet.

Wat je met de algemene sluitingsverplichting hebt veroorzaakt, dat is een hele reeks zelfstandige ondernemers die er gaan mee stoppen. Ofwel zijn ze al wat op leeftijd ofwel zijn ze het algeheel beu en brengen ze hun boeken binnen. Ofwel zijn ze straks of ondertussen, ondanks de financiële hulpmaatregelen¹ de overheidssteun in België telt op naar ongeveer 11.000 euro per gedwongen gesloten zelfstandige, gewoon failliet. Dat zijn buurtwinkels, lokale horeca, hippe start-up concepten, creatieve gezinshoofden en voorheen soliede productiebedrijven met nu een serieuze deuk in hun resultatenrekening.

Nadat Di Rupo met zijn hervorming van de fiscaliteit het totaal onaantrekkelijk had gemaakt nog kleine zelfstandige te zijn, nadat volumptueuze wegenwerken menig dorp ontwinkelden, nadat de bulldozer van de grote ketens hen over the edge van hun creativiteit duwden. Dan kwam de overheid hen met corona ook nogmaals hen de bezem in de bips duwen.

De faillissementen zullen zeker voor een sneeuwbaleffect zorgen. Een soort van grote opkuis. Je kan dit geen economisch proces noemen want het komt door overheidsingrijpen. Dus moet de overheid over de brug komen. Niet met premies en uitstel, maar beter met garanties. In een aan corona gerelateerd faillissement zou de overheid als een (gedeeltelijke) kredietverzekeraar jegens de schuldeisers kunnen optreden. Op die manier kan de sneeuwbal sneller stoppen met rollen. Op die manier blijven er meer KMO’s overeind. Als ze het kunnen voor de banken, kunnen ze het ook voor onze bedrijven. Maar dat was wellicht niet sexy genoeg verkoopbaar in de media en tegenover de zelfstandigenorganisaties.

Want die KMO’s zijn de motor van onze welvaart. En net daar tegen, tegen de middenklasse, is al een aantal decennia lang de aanval ingezet. Die middenklasse is te slim en heeft te veel mogelijkheden om zich kritisch op te stellen tegen de slavernij nastrevende overheid. Een overheid die beter overweg kan met grote groepen met een vertegenwoordiging. Dat rekent makkelijker in de budgetcontrole dan een bende oncontroleerbare kleine ambetanterikken die hun zin doen² leestip: The Servile State van Hillaire Belloc..

Zonder dat het gros van de mensen het zien³ 99% van de mensen zijn schapen die niet nadenken en zich graag laten leiden; de corona lockdown is de perfecte sociale test om te zien hoe ver men hierin zou kunnen gaan., glijden we meer en meer af naar de volgende iteratie van een planeconomie. We weten allemaal waar dat heen leidt. De onderhuidse in-plain-sight profilering van de PVDA deze dagen is heel typerend. Het is nog altijd heel vreemd en rationeel onverklaard dat het linkse gedachtengoed zich distantieert van het rauwe blitzkrieg-nazisme, dat even goed socialistisch was, maar de liederen van het communisme blijft scanderen, hetwelk veel meer doden op zijn geweten heeft en een land met fantastische mogelijkheden en mensen bijna een eeuw heeft geterroriseerd. Om nog maar te zwijgen van de ecologische ramp, de leugen-propaganda en de achterstand op vlak van welvaart. De manier waarop sociaal-links hiermee omgaat, daarin gesteund door de links-georiënteerde schetenwappers⁴ wetenschappers en factchecker gedachtenboetseerders, doet een mens vragen stellen over hun mentale capaciteiten en hun ethische insteek.

Na de corona-crisis staat het volgende wapenfeit op de agenda: UBI of Universeel Basis Inkomen. Elke piet krijgt elke maand een vast bedrag en wie meer wil, kan daarvoor (bij)werken. Waar dat UBI-geld vandaan komt, dat zal wel een propere mix tussen robotiseringsmeerwaarden en QE zijn, dus manna uit te hemel. Die UBI zal u verkocht worden om de burger uit de nood te helpen: het zijn voedsel en kledingbonnen; de QE als onvermijdelijk en men zal u wijsmaken dat het geen kwaad kan.

Daarmee exploiteert men uw afkeer van onzekerheid. Het gros van de mensen kan moeilijk om met onzekerheid. De garantie van een maandelijks vast inkomen bezorgt ons rust. De belofte dat de overheid voor ons gaat zorgen ook.

Maar gaat de overheid wel voor u zorgen? Want uw mondmasker moet u wel zelf maken. Er zijn er immers geen op voorraad. Ondanks het aanbod van Creamoda, bij het begin van de mondmasker crisis, om kleine naaiateliers maskers te laten produceren, regen veel later een paar grote bedrijven over nachte de aanbesteding binnen. En u mag een stofje gaan kiezen in de van opening toegestane stoffenwinkel en zelf uw maskertje naaien. Of nieten. Voor u zorgen: mijn botten. Corona⁵ vrij afgeleid van Croony kapitalisme heet dat.

Ondertussen zullen er minder en minder mensen nog werken. Merk trouwens op dat er heel veel mensen geen echt werk meer verrichten. De zogenaamde bullshitjobs⁶ zie daarvoor het boek van David Graeber. Mix dit met grote aantallen direct en indirect door de overheid gefinancierde arbeidsplaatsen⁷ laten we niet vergeten dat de overheid een behoorlijk aantal verplichtingen oplegt waardoor de privé genoodzaakt is mensen in te zetten in nutteloze jobs, deze zijnde een indirecte vorm van belasting en overheidstewerkstelling in bullshitjobs. en je hebt al een feitelijk soort UBI⁸ zoals (al) die bibliotheekmedewerkers die ganse dagen patiënce zitten te spelen op hun werkstation.

Neem mensen hun bezigheid af en je neemt hun waardigheid af. Robots werken zielloos, hebben geen gevoelens bij hetgeen ze maken. Mensen wel. Als je echter die verbinding gaat verbreken, dan begin je waardeloze zaken te produceren waar mensen ook geen respect meer voor tonen. Dat past in de beweging in dehumanisering, net zoals het aanmodderen met genetica en transgenderisme dat ook is. Het gaat hen niet in de eerste plaats om het zoeken naar oplossingen voor ziektes of een persoonlijke psychologische verkronkeling, het gaan om het exploiteren ervan om de entiteit uit het individu te halen. Zonder entiteit word je makkelijk slaaf.

Dat de overheid voor ons gaat zorgen, daar is een secundaire reden voor. Ze gaat namelijk op die manier voor ons zorgen zodat we voor haar bruikbaar zijn. Cultiveerbaar. Elk in zijn pot aarde, aan een stokje vastgebonden. Nu en da een beetje water en een stokje meststof. Of elk in zijn kot met een tracking app?