We zijn op dit moment in de laatste rechte lijn voor het indienen van alle mogelijke documenten die moeten verantwoorden dat onze zoon down heeft. We moeten dat jegens Kind&Gezin zo om de paar jaar doen, zodat een dokter die het niet ziet zitten mensen te genezen kan her-evalueren in welke mate ons kind nog een extra chromosoom heeft en in hoeverre dat lastig is voor ons gezin.
Hoe lastig het is, dat moeten jullie maar eens in een privé gesprek vragen. Maar wat vooral lastig is, is deze administratieve rompslomp. Want je moet goed weten dat alle doktersverslagen ondertussen al wel zo wat gearchiveerd worden op Cozo en met een beetje goede wil, alle andere hulpverleners in de revalidatie-sector daar ook toegang kunnen toe krijgen.
Het dossier van onze kleine is nu al gigantisch. Zijn economische voetprint zal zoveel keer groter zijn dan wat hij ooit zal opbrengen aan taksen en ander ongein, en het grootste deel daarvan zal administratitis zijn. Hoera hij geeft enorm veel mensen ‘werk’.
Ze kunnen al wel uw belastingen automatisch berekenen1 zoals dat nul-voorstel van vereenvoudigde aangifte voor mijn nog studerende zoon, waarom zou dit dan niet kunnen?
A ja neen, want sedert 30 jaar probeert men in dit land de werkloosheid op te lossen met allerhande aministratieve functies, die gene zak opbrengen, maar wel veel hoofdbrekens en last veroorzaken bij de werkende burgers. Want die worden telkens weer beleefd maar dringend geïnterlocuteerd om deze of gene bewijs te produceren, zodat zodanig het administratief dossier tevreden gestemd wordt. Zoals de belastingdiensten, die geen genoegen nam met het genetisch onderzoek van de KUL omtrent de trisomie van onze zoon, maar dan wel met het puntenattest van Kind&Gezin. Het ene formulier is uiteraard het andere niet. En de administratieve pestzakken bepalen.
Het is uiteraard niet alleen de last van het rond-bedelen om bij dokters, paramedici, school en CLB, en de Paus de nodige verslagen los te krijgen. Die mensen hebben natuurlijk niks anders te doen ganse dagen, vooral de Paus dan. Je krijgt dan natuurlijk wel die verslagen, soms nog net op tijd zodat je de administratieve deadline haalt maar dat is dan natuurlijk buiten de privacy-juristen gerekend, die dicteren dat dergelijke gevoelige en confidentiële informatie toch op zijn minst van een basisvorm van beveiliging moet voorzien worden, zoals een toegangscode op een online doorgeefdienst, zoals een paswoord op een Word-document.
Nu ja, als je dus dat sleuteltje niet hebt, of het verkeerde sleuteltje werd u toegestuurd, dan zit je daar nougabollen met een digitaal enen en nullen bestand waar je gene zak mee bent.
We mailen al jaren hopen documenten als pdf naar mekaar door en dat gaat al jaren goed, maar recentelijk moet alles volgens de administratieve privacy normen moeilijk of zelfs niet toegankelijk gemaakt worden, zodat je nogmaals niet kunt verder doen met je aangifte.
Eigenlijk willen ze gewoon dat je niks indient. Eigenlijk willen ze gewoon gerust gelaten worden. Een bureau zonder dossiers. Patience spelen2 I kid you not. Ik weet uit eerste hand dat in een bibliotheek in Gent de vastbenoemden de ganse tijd spelletjes zitten te spelen achter hun computer.
Het moet uiteraard allemaal om uw privacy te waarborgen. En vooral om bedrijven te couillonneren als zij op hun website een komma verkeerd hebben staan in hun privacy statement en ander administratief geleuter welk EUR 150 per uur gekost heeft aan een advocaat om op te stellen.
Zo los je de werkloosheid op hé.
En het moet ook van Europa hé. Nog zo’n drogreden waar de administratief begenadigden zich achter wegsteken. Het is zoals het obligatoire kartonnen rietje in een plastic wrap. Of het redden van het continent met een uniforme gsm-laadkabel. Het doet me denken aan het mopje van Urbanus van dat boerke, dat telkens als het naar het wc ging, een nest formulieren moest invullen, want dan kreeg hij subsidie van Europa. Ja zo erg is het, met dat verschil dat als dat boerke zijn papieren niet op orde heeft, de administratieve stoottroepen hem komen papierloos wurgen.
We hebben ondertussen al diverse eBoxen. Van de overheid, bij de notaris, bij de dokters en bij de vuilkar. Zo krijg je diverse communicatie van de overheid nu digitaal. Dat is meestal slecht nieuws, want belastingen te betalen of verkeersboetes. Of een ander irriterend administratief ejaculaat. Maar één van de grote winnaars in de digitale administratieve verneukerij, is het Ministerie van Financiën. Die sturen een bericht naar uw eBox, dat er op de Minfin site een bericht voor u staat. Dat is dan reclame voor voorafbetalingen, of phishing awareness. Ze schieten daar ook in gang, zeg. Vooral qua administratieve vereenvoudiging. Nog raar dat ze daarvoor niet eerst een brief sturen.
Er is een administratieve politie opgestaan, die dwingend en dreigend haar papieren dictaat wenst af te dwingen, zonder dat daar enigerlei economisch resultaat kan tegenover gesteld worden, louter het administratief opvullen van een artificiële leegte, de leegte van mensen zonder nut.
Er wordt zo driest en gestaag een complete administratieve, parallelle wereld gemaakt, inclusief eigen acceptaties van de werkelijkheid van in comités geprefabriceerde fantasieën. Nadat de financiële wereld zoveel keer groter is geworden dan de echte waarde, zo wordt ook nog de rest van ons leven nu administratief bepaald zodat de werklozen van weleer nu ook werk hebben dat ze denken en niet meer morren. Want nu kunnen ze vet betaald patience spelen.
Zingt jubilate.