Transit Woes

Dit moet me toch even van het hart

Wie me kent, weet dat ik leuke vloerspullen maak in hout. Parket, versailles panelen, roosters. Dat wordt allemaal op maat volgens de wensen van de klant gemaakt. Ik heb bijna geen afgewerkte producten op voorraad, en dat kan ook niet met een eindeloos assortiment op maat van de klant, maar wel voldoende onbewerkt hout dat in de gewenste stukken kan geschaafd en gezaagd worden.

Nu had ik vorige maand een middelgrote bestelling van een klant, die ik had toegezegd op een 2-3 weken. Mijn levertermijnen zijn altijd bij benadering. Je kunt nooit weten wat er in productie misloopt. Wie mijn persoonlijke situatie kent, weet dat het werk niet ophoudt in mijn professionele context. Ik heb meerdere draden die aan mijn marionettenlijf trekken. Dus neem ik altijd wat marge.

Nu had die klant nogal wat veel te strak gerekend, op de dag juist en uiteraard liep de levering wat uit. De goederen waren woensdag vertrokken om vrijdag geleverd te worden in Nederland. De klant dacht al meteen om donderdag te plaatsen…

Door onachtzaamheden (of wat voor reden het ook kan zijn, transport is niet eenvoudig, dat erken ik) bij de Nederlandse transporteur, stond die palet op vrijdag geblokkeerd in Venlo. Die moest naar ergens midden in Nederland bij de klant, om dan van daar naar Middelburg (Zeeland) te vertrekken. Dat is uiteraard dubbel jammer, want Middelburg is nu niet zo ver van Kortrijk, en waarom stond die palet nu in Venlo? Dat is omdat die distributie transporteurs met hubs werken. Had mijn overopgejaagde klant mij even ingelaten met waar die goederen uiteindelijk dienden geleverd te worden, had ik het wel anders kunnen aanpakken, en wel op tijd kunnen leveren. Enfin, allemaal vijgen na Pasen.

Over het algemeen is transport niet eenvoudig. Het is een hele organisatie om goederen op hun bestemming te krijgen. Er is planning van plaats op vrachtwagens, overslag, tijdelijke en lokale drukte, er zijn files en wegenwerken, enfin shit happens, ook in het transport. Het is er de voorbije jaren niet beter op geworden. Bijvoorbeeld in het centrum van Parijs mag je niet meer binnen met een vrachtwagen en ik zie je rond de grachten in Amsterdam ook niet met een tientonner maneuvreren. Ik heb buitenlandse klanten die hun goederen daarom met de bestelwagen komen afhalen. Sneller en niet duurder dan transport per vrachtwagen. The White Van Man, Incroyable mais vrai.

Ik was die vrijdagmorgen nog onledig geweest in het schaven van een bende planken en in de namiddag had ik 3 leveringen voorzien in een boog rond Brussel, dus ik was die namiddag onderweg. Op dat moment verwacht mijn Nederlandse klant dat ik alles beweeg om die palet bij hem te krijgen. Uiterst gevaarlijk, de ganse tijd zitten bellen in de wagen en als je stil staat Whatsapp consulteren. Ik ga mijn leven niet riskeren voor een verrekte palet, toch?

Dat is dikwijls zo. Is het de klant die te nauw rekent, is het de transporteur die verzuimt op het juiste moment te leveren? Ze bellen dan naar mij en ik dan maar hopen tijd verliezen met bellen om dat opgelost te krijgen. Ik krijg het meestal ook niet opgelost op die manier, de mensen op bureau van de transportonderneming kunnen ook het stuur van de vrachtwagen niet overnemen, en onderwijl steek ik er ook minder tijd in. Heeft geen zin. Sorry de snorry.

In de vooravond krijg ik de gegevens door waar mijn klant eventueel die palet zelf kan afhalen om nog op tijd te kunnen leveren, welke ik prompt, vanuit mijn mobiele staat, doorgeef aan mijn klant. Zij bevinden zich op 1 uur rijden van Venlo. Als ze hun spullen willen, kunnen ze er toch nog om.

De laconieke reactie: ‘kun jij ze niet halen?’

Wel toen brak mijn klomp. Je moet goed weten, diegene die dat stuurde, is een bureauwerker die wegens corona thuis aan de slag was, die vraagt mij, wiens bobijn die dag bijna af is, ergens rond Erpe Mere aan het rijden zijnde, om eerst terug naar huis te rijden, remorque op te halen, dan effe naar Venlo (over Antwerpen, ja file), dan nog een uur rijden, en dan nog een uur of 3 terug. Tegen middernacht ben ik thuis, als ik niet ergens tegen een boom of tussen het straatbehang plak.

Het excuus van dat hij geen idee zou kunnen gehad hebben van mijn ‘toestand’ speelt na 17 uur op een vrijdagnamiddag niet. Die vraag is er los over.

Dus wel nee, dat ga ik nu eens niet doen, se. Ik ga niet ergens voor opdraaien omdat anderen er hun gat aan vagen. Ik ga mijn leven niet riskeren voor een bende ongeïnteresseerde onbenullen, want ik kan niet tegen mijn persoonlijk lijfelijk verlies. Niemand kan daar tegen, maar ik zeker niet.

Luister eens:

Ik maak parket. Ik ben geen transportfirma. Al mijn spullen zijn eigenlijk EXW (ex works, af te halen door de klant) en als ik voor die klant in gratis tijd transport organiseer, ook al betaal ik het transport 1 franco in termen, gratis hé, zit niet in de productprijs verrekend is dat nog steeds een gunst: een kameel die je krijgt kijk je niet in de bek.

De goederen reizen al gans het leven van mijn algemene voorwaarden op verantwoordelijkheid van de klant. En leveringstijden zijn in dezelfde context indicatief.

Point final.

 

Vandaag polste een Parijse klant of ik het zou zien zitten om een dringende bestelling snel even naar daar te voeren, ik heb toch een remorque? Errr… Parijs, dat is ongeveer 600 km en een ganse dag baan. Er bestaan transportfirma’s die dat voor een raisonabel bedrag doen. Ik ben niet the white van man.

References

References
1 franco in termen, gratis hé, zit niet in de productprijs verrekend

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *