Op 24 december wordt mijn partner postitief getest op Covid-19. Ze had doorheen de week al wat ‘griepachtige’ klachten en dan plots was haar smaak weg, wat haar naar de apotheek bracht voor een test.
Wat daarop volgde, was typisch Belgisch.
Met dat de schoonmama met acute rugpijn aan bed en zetel gekluisterd was, hadden we gepland om op Kerstdag naar de schoonouders te gaan en zelf het eten te voorzien. Schoonbroer en -zus zaten zelf met hun 3 kids in quarantaine, dus het zou een mini feest worden. Maar met de besmetting hier in huis viel ook dat knus plannetje in het water.
Bezoek afgelost, elk in zijn kot. Kerst in mineur. We speelden zelf voor os en ezel.
De registratie van de gezinsleden gebeurt over de telefoon met het corona contactcenter en duurt iets van een half uur. In the age of informatics moet je elke naam en elk rijksregisternummer spellen, telefoonnummers doorgeven van met wie je dichtbij contact had de laatste week, waarvan je maar dikwijls achteraf beseft dat je mensen hun vrijheid verklikt hebt. En Murphy kijkt mee over je schouder.
Ik krijg per SMS codes met 16 tekens die mij in staat zullen stellen een PCR test te laten doen. In drievoud met datums – raak er maar aan uit. (Een overzichtje was handig geweest. Wat ik dan ook snel zelf maak.) Het vraagt mij, die wel overweg kan met een computer, ongeveer 20 minuten om dit alles te regelen voor 5 personen. Ik kan me inbeelden dat sommige mensen dit niet zelf kunnen en wie moet het dan doen? De huisdokter? De onderwijzer? Menier den advokoat?
We maken nog iets van kerstavond, pakjes opendoen en wat tafelgenot met de familie in gedachten.
De 25e, in plaats van een kerstfeest een PCR test, olé. Intake 15 min, want kleine biebels hebben geen eID, wel een ISI kaart en daar staat je schoenmaat niet op. Het lukt na wat administratitis toch wel en we staan snel weer buiten nadat iedereen neus geswifferd is geweest.
We moeten nu dus 10 dagen in ons kot blijven, de besmette partner mag vrij rondlopen in huis want ze is gevaccineerd. Gemiddeld biedt het vaccin 3 dagen extra bescherming tegen overdracht tegenover een niet gevaccineerde. Het is gevaarlijk in deze op statistiek te vertrouwen. Maar we hebben ook zo iets dat we toch al een kleine week aan het virus hebben blootgestaan zonder het te weten. Volgens Liliane Schoofs, neurobiologe aan de KUL en vicerector, zijn vaccins helemaal niet in staat om transmissie tegen te gaan, ze tweete: “Een intramusculair toegediend vaccin kan de transmissie van een mucosale infectie niet stoppen. = Immunologische basiskennis. Heeft met solidariteit van kinderen versus volwassenen niets vandoen.“1 https://twitter.com/SchoofsLiliane/status/1473705690703310865 en “Kort door de bocht komt het er op neer dat de opgetrommelde soldaten de plaats van de oorlog niet vinden.”
Life should go on.
De resultaten komen middernacht op kerstdag aan en ik zie ze pas de morgen erop. Niemand van ons 4 is besmet. Dus dat is alvast goed nieuws. Maar er is geen resultaat voor mijn dochter, die ook mee getest werd. Navraag leert me dat ik het zo mag laten en de opvolgtest de week erop maar moet afwachten. OK, de helpdesk weet het best.
Dat er fouten gebeuren, dat weten we. Als de fouten zich beginnen opstapelen, wordt de appreciatie van de situatie natuurlijk wazig.
Want die PCR test heeft een foutenmarge en registreert ook de gewone griep als positief. We weten niet over hoeveel cycles de test gedaan wordt en we weten niet welke variant in huis waart. Die kennis wordt slechts op steekproefmatige basis verworven omdat het extra werk en kosten omvat.
De ‘we hebben maar dat’-meme.
Ja ik vraag mijn dokters soms de pieren uit hun neus. Ervaringsmisvorming.
Met nog net geen etiket in ons oor zonderen we ons af zoals de varkens met de pest. De besmette partner zou naar officiële kondiging ‘hoog virulent besmettelijk’ zijn.
Na enkele dagen komt bij haar echter de smaak terug en verdere symptomen blijven uit. Natuurlijk ligt dat aan het feit dat ze heel recent dubbel gevaccineerd is.
Tuurlijk.
Ook de huisgenoten blijven symptoomloos. Al weet je niet zo of de 2 kleintjes al dan niet besmet zijn geraakt. Zij zijn wel eens lastig en kunnen niet zeggen of ze niet smaken of hoofdpijn hebben. En er is deze tijd van het jaar altijd wel snot en hoest omtrent bij die koters.
De dag na nieuwjaar gaan we met zijn allen voor de 2e test. Daaruit blijkt nu dat mijn dochter gewoon positief is. De puber neemt het gelukkig lacherig op. Ik kan me inbeelden dat zo’n label voor sommigen minder aangenaam overkomt. Ze is niet ziek en ze wordt het ook niet.
Het is opvallend dat de 2 kleintjes en ikzelf blijven negatief testen, ik slaap bij den hond en de kleintjes zijn door de mama als naar gewoonte verzorgd geweest.
Wat er wel in gang schiet is een compleet nieuw circus van contact tracing en hertesten.
Een gewichtig luidende ‘Bart’ van het coronacentrum belt me op en vraagt naar ‘Carol’. Wie ons kent, weet dat er geen Carol in de melkhut woont, noch iemand met dergelijke ambities, dus peut peut en de fake gewichtigheid valt meteen van zijn peignoir. Hij vraagt de rijksregisternummers van de betrokkenen. Tja, die ken ik nu niet uit het hoofd, dus dat wordt ‘s avonds terugbellen.
De dag erop krijg ik tot 4 codes per persoon, maar het lijkt rommelig. De persoon die ik aan de lijn kreeg kwam duidelijk hoorbaar nog maar net uit bed en zat daar maar wat met een headset voor haar laptop op de keukentafel andermans vrijheid te beknotten.
Ik verklaar wijselijk dat het meisje de ganse week thuis is geweest, in quarantaine, en dat er geen externe contacten zijn geweest. Dat is ook zo.
Oei, plots hebben ze dan toch al de rijksregisternummers up hun kompjoeter.
Als ik het slaapkleed mag geloven mag ik niet gaan werken (ik werk alleen) en mag ik niet naar het werk rijden met de wagen. Ik zou iemand kunnen tegenkomen. Nou moe, middle finger.
Wat me we opvalt, dat is dat mijn dochter wel in strikte afzondering moet voor 10 dagen. Dat betekent eten voor de deur zetten en op haar kamertje blijven, aparte wc gebruiken, aparte badkamer en mondmasker. Ik zeg dat we het zo gaan doen want dan duurt de afzondering slechts 10 in plaats van 20 dagen, want het slaapkleed kan mijn middelvinger niet ziet.
Dat komt uiteraard omdat ze niet gevaccineerd is. Pure discriminatie. Want met dat ze asymptomatisch is, is ze weinig tot niet besmettelijk. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt mijn juffie als een besmettelijk beest te behandelen. Ik zie op sociale media mensen die thuis rondlopen met mondmaskers en latex handschoentjes. Tja, elk zijn fetisch, zeker?
Ondertussen wordt mijn mailbox bedolven onder de berichten met codes en quarantaine-attesten. Zo wordt er gesteld dat de quarantaine van 2 tot en met 22 januari loopt, en maximum 10 dagen kan duren. Slapen helpt, als je nog niet wakker bent.
Ik ben curieus, en met dat ik dus een negatieve PCR test had, vraag ik mijn CST papier aan. Yup, groen vinkje voor 2 dagen. En dat ondanks het feit dat ik hoogrisico-contact ben. Idem voor de andere negatief geteste kids. Het is duidelijk op z’n Belgisch.
Soit, life goes on en we hebben er weinig praktische last van met dat het nog vakantie is. Natuurlijk is de week erop weer vollen bak, dus dat wordt even smurfen. Het weekend worden vader en pubers getest op virusbeesterij.
Dan keert heel de boel met dat de pubers dan allebei als besmet worden gebrandmerkt. Ik voel me op zaterdagnamiddag plots ook niet meer helemaal kip en de test op zondag bevestigt ook mijn besmetting. We maken ons eigen wijs dat het Omicron is.
De pubers weten praktisch van niks. Die hebben ook een dijk van een immuunsysteem, gezond voedsel en elke dag een uur fietsen (naar school). Ik ben wel een paar dagen verzwakt, mottig. Grieperig. Toch is bankliggen niks voor mij dus na een snippermaandag ga ik dinsdag weer zachtjes aan het werk. Als ik beweeg, voel ik mij beter. Niks forceren. Tegen de tweede helft van de week ben ik alweer beter maar ik hoest nog wat en er zijn wat buikperikelen. Dat kunnen ook secundaire infecties zijn, uiteraard: bacteriën die een afterparty houden in mijn (keel)gat.
De kleintjes zijn ondertussen ook positief getest, na 2 keer ‘sporen’ gehad te hebben. We vermoeden dat ze al lang positief waren maar de verplegers steken die teststaafjes niet echt juist in die hun neusjes. Ze zijn ook een dag ziek. Of dat nu van de corona is, of iets anders, weten we niet want die zabbers snotteren gans de winter door.
Ik bespaar op de contact tracing telefoontjes, want we zijn toch allemaal besmet, nu.
Zo’n 2 weken na de besmetting scoor ik voor elkeen van ons gezin een herstelcertificaat. Het is nu niet dat ik rond loop te stoefen met die QR mark of the beast. Ik bekijk het eerder als rip the system. Toch voor een half jaar en ondertussen zien we wel hoe het evolueert. Of Kroote met zijn Burning Man en co WEFfies volharden in hun boosheid.
Terzijde, de lockdown in Holland was om de inflatie te temperen, de Nederlanders geven traditioneel veel geld uit rond nieuwjaar en dat zou veel te snel in de economie gediffuseerd zijn en de inflatie doen pieken hebben. De sluiting van de cultuur bij ons rond Kerst pas in hetzelfde financiële plaatje. In België zitten we ondertussen aan bijna 8% inflatie begin 2022.
Jaja, als we maar gezond zijn hé.
References