Fake News (ja, echt)

Niets is wat het lijkt. De boutade is al oud, maar is meer dan ooit actueel.

Als informatieverspreider is het internet, het WWW voor wie nog uit de oude tijd komt, eigenlijk een fantastisch systeem. Iedereen kan er zijn verhaal op kwijt, je hoeft zelfs zelf geen website te onderhouden; er zijn fora en gratis systemen genoeg voorhanden waarop je je eigen ei kwijt te kunt. Uiteraard heeft deze ongebreidelde manier van informatie aanbieden zijn fouten. Daar waar een krant geredacteerd wordt, eerst door beroepsjournalisten, dan door een eindredactie, worden op het internet dikwijls ‘feiten’ gepost die er geen zijn. Nu is de term ‘beroepsjournalist’ misschien in deze ook wat overroepen, want hetgeen vandaag in de krant staat is ook niet altijd van even onberispelijke kwaliteit. Even hoesten nu…

Met Wikipedia staat er zelfs een encyclopedie op het net waar iedereen zomaar kan in werken, rommelen, maar waar wel een zeker controle op zit door vrijwillige moderatie. Soms komt het daarbij tot een clash van opvattingen want niet alles is zonder meer zwart-wit. Bovendien worden media als Wikipedia ook geplaagd door sturing van bepaalde belangengroepen. Dat is zowel het voor als het nadeel van zo een open systeem en het is maar als het echt kan groeien, dat je een open, vrije informatieverspreiding kan bekomen.

Ik vergelijk het altijd met de vrije economische markt; op die (utopische) markt is er steeds onmiddellijke, gratis en vrije verspreiding van informatie die helpt bij het beslissingsproces van de consument. Wel dat is wat er gebeurt als jij op zoek gaat naar producten op het internet; voorbij de gesponsorde links vind je dikwijls wel hetgeen perfect bij jou past. Het is de hoeksteen van e-commerce… waarop ook een trollenlegertje actief is. Ondanks de inspanningen van Amazon, om het review systeem (commercieel) geloofwaardig te houden, wordt er misbruik gemaakt van de reviews.

Daarom ook dat er sites zijn die feiten checken voor u. Fackcheckers in het Engels. Ze zijn dikwijls ontstaan als privé hobby-initiatief en zijn ondertussen al uitgegroeid tot mini-media-bedrijven. Snopes bijvoorbeeld heeft 15 medewerkers, daarom niet allemaal full time en wellicht dikwijls freelance, maar het kost allemaal wel geld en ergens moet iemands tijd ook vergoed worden, als fact-checker leef je ook niet enkel van de lucht die je inademt. Deze sites beweren te leven van advertenties en donaties maar ik vermoed dat dit toch niet zomaar de rekeningen doet sluiten. Er is hier en daar wel een reukje aan. Snopes werd onlangs betrapt op het verspreiden van Fake News  in verband met het klimaatdebat, met name de vraag of het aanpassen van klimaatdata gebeurd was in functie van de klimaathetze. Ook had het een bijzonder bias tegenover bepaalde conservatieve Christelijke groepen. Politifact en diens overnemer the Pointer Institute werden hefteg betoelaagd van de BMGF¹ De Bill and Melinda Gates Foundation – we kunnen hier dus over betaalde waarheid spreken. De fack-checking algoritmes of drones van Facebook zijn overduidelijk oligarchisch geïnspireerd, op de keper beschouwd zelfs lachwekkend.

Het lijkt op een online iteratie van Mockingbird. Mockingbird was de CIA-operatie die in de vorige eeuw gemanipuleerd nieuws verspreidde via officiële persagentschappen.

Ook de gewone media maken zich schuldig aan onregelmatige fact-checking. Ook Fakebook doet het. Dikwijls zijn de feiten slechts vermomde opinies waar niet noodzakelijk enige wetenschappelijke achtergrond moet achter steken. Maar ze worden wel gebruikt om de discussie te smoren. Zo Is Het. Punt. Gevaarlijk, dat is het.

De kranten, die zijn ooit ontstaan als propaganda-middel, uitgegeven door de heersers die er hun eigen politiek in verdedigden. Immers, de eerste krant van België werd door Koning Leopold I als propaganda-machine, uitgegeven. Er was wel een eerder initiatief maar dat werd in de kiem gesmoord. Vandaag zijn deze publicaties dikwijls geaggregeerd in grote concerns die zowel politiek correct als commercieel efficiënt advies verlenen over de staat van wereld en maatschappij. Het tijdschrift MO* ‘Onafhankelijke journalistiek over wereldnieuws’  van vzw Mediahuis krijgt jaarlijks 800.000 euro subsidies om u het poco-verhaal te verkondigen. Het is ook de informatie-drilboor van diens achterliggende NGO’s. Wat u leest is dus niet zomaar objectief, het is naast de persoonlijke inkleuring van de journalist ook nog eens gestuurd door het uitgevend orgaan dat op zijn beurt afhangt van een grotere geheel. De huidige krant wijst ook met het vingertje. Zoals twijfelachtige info verspreiden over bepaalde soorten auto’s om te polariseren, mensen tegen elkaar op te zetten of om de zonnepaneelbezitters te verwijten dat zij andere teveel op kosten jagen en zelf niet meebetalen aan de distributiekosten, terwijl dat dit politieke beslissingen zijn geweest van politici die ondertussen misschien al hun uittredingsvergoeding opgeëist hebben. Dus kranten zijn niet per sé eerlijk. Ze verspreiden dan ook gazettenpraat. Ze maken aantrekkelijke koppen die hun gazetten doen verkopen en aanzetten om de artikels te lezen… wiens inhoud dan niet noodzakelijk de lading dekt van de titel. Veel mensen ergeren zich aan deze vorm van misleiding, polarisering en woordmarketing. Dat de kranten zich vervolgens de bewakers van het echte nieuws zouden durven noemen, is op een manier schofferend voor de echte journalist.

In dezelfde trend werden de geschiedenisboeken geschreven: door de overwinnaars, dus. De nuance helt volledig naar de ene kant over. Wie bijvoorbeeld wat andere stemmen heeft gelezen ² zoals de leuke boekjes van Terry Jones over de Romeinen en de Middeleeuwen, gezien vanuit het oogpunt van de verliezers – of de uitgebreide werken van Webster Tarpley over Venetië en de interpretaties van onder meer Joseph Farrell, of Lloyd de Mause met zijn psycho-historie, die beseft dat hetgeen we op school lezen een flauw genormaliseerd aftreksel is van een heel ander verhaal. Of in elk geval een veel uitgebreider nuance. Je kunt het de onderwijzers niet kwalijke nemen, die mensen kunnen niet alles weten én ze hebben een indoctrinatie, eh leerplan te volgen.

Men ziet er niet naar om, om uw en mijn geschiedenis een corrigerende draai te geven. Bijvoorbeeld de Hockeystick in het klimaatdebat, dat is een complete wetenschappelijke farce. Heel veel gegevens in dat debat zijn fout of gemanipuleerd. Alles voor de consensus weet u wel? Of is het alles voor de politieke agenda?

De Sceptische bewegingen zijn wereldwijd ooit onder de waan van de verdedigers van de wetenschappelijke methode in het leven geroepen om de belangen van de oligarchische petrochemische industrie te verdedigden. Dit in tegengaan met de vele alternatieve, niet wetenschappelijk onderzochte verwezenlijkingen op het gebied van gezondheid, voeding en techniek. Moet onze  geneeskunde en voeding echt bestaan uit gepatenteerde, gefabriceerde uitvindingen of was het origineel niet minstens even goed, zoals het in de natuur allemaal tot stand is gekomen? De Skeppers bedienen zich van een ondertussen totaal ongeloofwaardig geworden uitlach-retoriek, over de platte aarde en de platgetrapte UFO-liederen. Geeuw, mensen, ga terug naar jullie universiteiten en doe iets nuttigs voor de mensheid alstublieft.

Een proper deel fake news vind je vandaag dus in de farmacie en diens wetenschappelijke rapporteringen rondom geneesmiddelen. Bij – en zeker bij blockbuster medicijnen waar een patent en dus veel omzet achter staat – veel medicijnen worden enkel de goede zaken gerapporteerd. De negatieve bijwerkingen worden verzwegen. Apotheker Fernand Haesbrouck introduceerde ooit de term Fuck the Inconvenient Facts hiervoor, kortweg FIF.

Een andere tactiek is die van het flooden. De farmaceutische industrie heeft er voor gezorgd dat er gigantische hoeveelheden wetenschappelijke rapporten rondom hun middelen beschikbaar zijn. Dat moet dienen, in het geval van een rechtszaak, dat zij een dik dossier kunnen voorleggen om de rechter te overtuigen. Heel veel rechters kunnen bij het aanzien van dergelijke onoverkombare bergen papier, niet anders doen dan de farmacie in het gelijk stellen. Er bestaat een gans leger aan ghostwriters, in dienst van de farmacie, die enkel de gunstige gegevens distilleren uit de onderzoeken en de voorbereiding van de wetenschappelijke publicaties doen. De wetenschapper krijgt de klinische onderzoeken niet meer te zien en is eigenlijk een papegaai.

Want zeg nu zelf, hoeveel middelen, die de farmacie voorgebracht heeft, genezen echt? Meestal worden symptomen bestreden. Dat is ook logisch, want geneesmiddelen zijn grosso modo in te delen in drie categorieën: synthetische hormonen, vergif en verdovende middelen. Die hormonen, zoals cortisonen, zijn dikwijls nuttig als ze tijdelijk gebruikt worden. Langdurig gebruik brengt ernstige nevenwerkingen met zich mee. Vergif zoals (veel te sterke) antibiotica en (kankerverwekkende en nauwelijks genezende) chemo, dat spreekt voor zich, zeker als het intraveneus je lichaam in gaat. En verdovende middelen dienen om je zenuwen om de tuin te leiden en bestaan zowel voor fysische als psychische pijn. Het is een nuttige gecontroleerde aanwending van roesverwekkende middelen. Slechts tijdelijk gebruik is minst ongezond. Men gebruikt ze echter ook als parkinson-medicatie waarmee men allesbehalve resultaat boekt.

Het is een verdienmodel met een perpetueel abonnement. Er is iets van de meme dat een medicament dat patiënten geneest slecht is voor het businessmodel. Met dat medicijnen slechts hulpmiddelen zijn voor een automatische genezing van het lichaam zelf (en we moeten daar niet stom over doen, soms heeft het lichaam dat extra duwtje nodig) en de vele onwerkzame middelen (placebo bestaat en is bewezen), kun je met meer dan waarschijnlijkheid spreken van fake medicine.

Er is ook veel bagger en ook op commercieel vlak zijn er sites die een en ander puur commercieel benaderen, minder objectief zijn dan ze laten uitschijnen. Zo bestaat er een heel netwerk van sites dat positieve reviews publiceert over dating sites. Je geraakt bijna niet over deze berg en de echte reviews zijn bijna niet te vinden. Dat is er ook op andere vlakken, in de vorm van de clickbait sites die je sensationele halve waarheden presenteren en leven van de advertenties die je te zien krijgt. De advertenties die je op Facebook vindt zijn een notoir voorbeeld. Om aan geopolitieke beïnvloeding te doen bestaan er zelfs hele groepen van sites, waar firma’s achter zitten, die vanalles uit hun duim zuigen. Leuk.

Meer dan vroeger zie je fake promoties opduiken. Bijvoorbeeld een promotie in een winkel met een afprijzing van 400 naar 300 euro; dat is 25% korting … terwijl je op het internet hetzelfde vindt voor die netto 300 euro prijs. Soms is het de fabrikant die doelbewust de adviesverkoopprijs hoger zet, om in de retail dan een promotie te organiseren waarbij de normale marges gehandhaafd blijven. Het net voor de solden verhogen van de bruto prijzen is onwettelijk maar het is schering en inslag. Kijk maar eens naar de Black-Friday faces. Dit is toch ietwat slappe-koord dansen met de wet en het fatsoen.

Het internet geeft je wel de mogelijkheid dit alles te controleren. Al vraagt dit dan wel wat tijd en inspanning. Het is niet altijd praktisch mogelijk alle kennis hieromtrent te verkrijgen.

De volkswagen groep herstelt nog steeds van het dieselgate debacle, het gefoefel met de uitstoot van dieselmotoren om toch maar binnen de rigide uitstootnormen te kunnen blijven. Wel, maar wacht eens, hoe wordt het verbruik (en bijgevolg ook de uitstoot van een auto) nu wel officieel bepaald? Wel, men gaat een automodel daarvoor laten testen door een van de overheid geaccrediteerd bedrijf, dat zijn onafhankelijkheid etaleert, en waar witte jassen met een hoge graad van gewichtigheid hun verantwoordelijkheden jegens maatschappij en luchtzuiverheid opnemen. Maar wacht eens. Aan zo’n officiële test hangt een behoorlijk prijskaartje. Dus wat doet die autofabrikant, die zet zelf zo’n testomgeving uit, met witte jassen omtrent, en die gaat bij het fijn-tunen van een auto-motor combinatie, eerst zelf die testen uitvoeren. Totdat de cijfers juist zitten. En dat finetunen zit de dag van vandaag nogal overmatig in de software-afstellingen van de motor. Het zal de aandachtige lezer al ingevallen zijn, dat aan het bepalen van de verbruiks- en uitstootcijfers van een auto handenvol geld gespendeerd wordt.

En we weten allemaal dat de verbruikscijfers van een auto niet overeenkomen met de werkelijkheid. En daarmee klopt ook de uitstoot niet. Fake news op wielen, dus. En dat terwijl er wel technologie bestaat die een bijna uitstootloze dieselwagen kan voortbrengen. En dat terwijl in de vorige eeuw er auto’s in de R&D-afdelingen bestonden met fracties van het verbruik van vandaag.  Misleiding en leugens.

Meteen daaraan verbonden kan ik het hebben over de Groene Leugen. Of hoe Pater Leman hoofdschuddend zijn Anders Gaan Leven-filosofie gekaapt zag door een communistische beweging die de slogan officieus omdoopte tot Met Minder Gaan Leven. Met minder mensen dus. Veel minder, enkel deze in het bezit van een rode salon. Moore, één van de oprichters van Greenpeace werd ook aan de kant gezet door van hetzelfde rode virus gebeten salonwellustelingen. Maar nog steeds lopen de straten nogal eens vol naïeve geitenwollen sokken die hun veelvuldig in plastic verpakte van duurzaam afgebrande amazone-soja-veggieburgers tot zich nemen in een totale vlaag van zelfverlakkerij. Op vandaag zijn de groenen één van de meest prominente verspreiders van fake news.

In de financiële wereld wordt veel bedrog gepleegd door het verspreiden van valse informatie, alle controle organismes zoals het FSMA ten spijt. Geen beter plaats om ons-kent-ons te cultiveren en dossiers buiten de correctheid te houden. Hoe men in de financiële wereld goochelt met ondoorzichtige structuren en kostenmodellen, hoe men huizenmarkten opblaast, laat ontploffen en dan gaat herverpakken en doorverkopen aan nietsvermoedende spaarders, hoe beleggingsadvies precies gazettenpraat wordt en hoe de fameuze ratings tot stand komen… tja niet anders als hoe de consultants, niet gehinderd door enige kennis ten gronde, vroeger inspiratie vonden voor hun rapporten: bij de verantwoordelijken zelf. Propertjes geformuleerd met een kaftje rond en een duur logo op en maak dat de kat wijs. En hoe de politiek zich onbeschaamd moeit, ongeacht de toezichthouders. Zo werd de baas van S&P ooit ontslaan omdat hij toegestaan had de rating van overheidsobligaties te verlagen. De schelm!

Catherine Austin Fitts, een Amerikaanse economiste, die ooit voor de federale overheid gewerkt heeft en daar live kon zien hoe de corruptie door alle structuren heen verweven zat, heeft samen met Professor Skidmore (en diens studenten) een fraudezaak aan het licht gebracht waar (tot nu toe) 21 triljoen dollar (dat is 21,000 miljard) niet gedocumenteerde uitgaven zijn aan het licht gekomen binnen de Amerikaanse overheid, en dat over de laatste 20 jaar. Dat bedrag komt overeen met de totale staatsschuld van dat land. En de teller tikt nog verder. Het gaat over niet traceerbare uitgaven hij HUD (huisvesting) en DOD (defensie) – HUD dat met de housing bubble zich al eens van zijn meest scheve kant liet zien, en DOD, dat traditioneel liever een grote ondoorzichtige doek tussen zichzelf en het grote publiek houdt. Dat gebeurt in het oude continent even veel als in het nieuwe.

Het plaatst je persoonlijke belastingbetalingen uiteraard wel in een ander daglicht. Ik denk dan in de trant van: ‘ik kan er zelf ook wel de zot mee houden.’

Op een manier wordt zo ook de waarde van geld ontnomen. Geld is altijd een representatie geweest van geleverde arbeid. Het kon, ook als goudstuk, eigenlijk daarzonder geen waarde vertegenwoordigen. Ik heb hier in een ander artikel over geschreven. Maar neem dat zuurverdiende geld af van de ene, die dan heel verontwaardigd is, en geef het aan de andere, die het zomaar krijgt, dan is dat geld ontwaard. De verkrijger heeft daar geen offers moeten voor doen en voor hem is dat geld eigenlijk niks waard, dus geeft hij het veel makkelijker uit. Hij heeft geen respect gekweekt voor hetgeen hij krijgt en ook niet voor wie het hem geeft: bite the hand that feeds. Zomaar geld geven creëert fake money. Dat is ook het geld dat de centrale banken zouden maken met hun helikoptergeld en uiteraard ook het quantitative easing, AKA geldcreatie.

Daarbij sluit meteen inflatie aan, maar daarover heb ik al meer geschreven.

Het gerecht, dat instituut van orde en waarachtigheid (diepe rochelende kuch), stikt van de corruptie en misleiding. Er zijn er maar weinig die niet omkoopbaar zijn, een verwijzing naar hoe de maffia in Italië de politie en het gerecht in zijn macht houdt, is hier wel van toepassing. Het is bovendien geheel hypocriet en getuigt van weinig tot geen enkel respect voor de mens. Want rechtszaken waar geld omtrent is, zoals verkeersovertredingen, worden wel heel efficiënt gevaloriseerd, echter daar waar een kind door een pedofiel werd verminkt (en dat hoeft daarom niet fysiek) of hoe er omgegaan wordt met van door politiek correcte zwans beschermde groepen, daar weet men het plots zo niet meer en grijpt men terug naar rigied gewaande rechtsregels die plots toch niet meer door een rechter kunnen worden geïnterpreteerd. Met sommige zaken is noch eer noch klare centen mee te verdienen en dan krijg je fake justice. Zoals bij het Europees Gerechtshof voor de Rechten van de Mens, waar een hele nest rechters zitten die eerder verbonden waren aan deze of gene NGO en vanuit hun rechterlijke positie enige verkleuring toepassen op hun vonissen, gedicteerd door de ene of de andere oligarch³ NGO’s and the Judges in the ECHR 2009-2019 – European Centre for Law and Justice.

We leven in een administratieve wereld; alles wordt gestaafd aan de hand van al dan niet virtueel papier dat echter heel gewillig is. Het is ontzettend makkelijk om de inhoud op papier te vervalsen en echt te laten lijken. Maar weinig administratieve medewerkers zijn in staat om fraude op te sporen, laat staan dat ze er ook actief naar zoeken. Allerhande verklaringen, attesten, bewijsvoeringen, ja ook wetenschappelijk werk, ze zijn allemaal maar zo correct als diens bron ze als garantie dient en dan nog. Net als dat je een afgedrukte factuur kunt vervalsen met een alternatief rekeningnummer, kun je nog veel makkelijker PDF’s gaan aanpassen. De e-books op je Kindle zijn evenmin veilig voor poco-verbetersels.  Met de uitvinding en perfectionering van CGI weet je zelfs niet meer zeker wat je op TV ziet; het beeld kan compleet digitaal gegenereerd zijn zonder dat jij dat doorhebt en de boodschap geredigeerd.

Volgens https://comprop.oii.ox.ac.uk/wp-content/uploads/sites/93/2019/09/CyberTroop-Report19.pdf is het ook de overheid die bewust fake news verspreidt. Er wordt door minstens 70 landen valse informatie verspreid, voornamelijk via sociale media. De favoriete methodes zijn valse informatie creëren en publiceren, de zgn. memes; ook wordt er gebruik gemaakt van flooding, dat is massaal foutieve informatie verspreiden zodat deze geloofwaardig wordt omwille van haar volume; datamining speelt daar ook zijn rol in en ten slotte wordt er ook getrold. Dat zijn soortement callcenters die bepaalde fora inhoudelijk bespelen. Control File maakt daar ook deel van uit, waar dissidente individuën worden bedreigd met het verspreiden van privé informatie. Er bestaan van de staat opgerichte cybertroepen die deze vervalste informatiewereld creëren en onderhouden, ja met uw belastinggeld. In het rapport vindt u heel nuttige informatie over welke ‘goede’ landen welke technieken toepassen, zeer verhelderend.

Dat er kernbommen liggen op de Belgische luchtmachtbasis van Kleinebrogel, dat is officieel niet zo. Iedereen weet dat het wel zo is, maar het is in die vele decennia dat zij daar gestationeerd zijn, nooit officieel bevestigd. Erger nog, bij de minste oprisping van bewijs dat het wel zo is, staan gestreepte mannekes meteen klaar met een camouflagedeken om het boeltje toe te dekken.

Overheden hebben ons steeds belogen als het ging over oorlog voeren. Diegene die de oorlog verklaren, die hoeven er niet voor te betalen, dus die doen maar. Eigenlijk, die doen er alles aan om het volk op te jutten om ten strijde te trekken. Je moet niet denken dat men een volk zomaar in een oorlog kan gooien met een oproepingsbrief. Daar is een gesofistikeerd machinaal van propaganda en leugens aan vooraf gegaan. Hoe kan het ook anders dat je iemand zo ver krijgt zijn leven op het spel te zetten? Jaja, patriottisme en andere redenen kunnen hun bestaansgrond hebben, maar de leugen is steeds omtrent.

De overheid is een notoire bron van fake news, als het gaat over het aankondigen van maatregelen, die de burger ten goede zouden moeten komen. Zo bestaat er in verschillende domeinen de maximumfactuur; onderwijs, gezondheidszorg, gehandicaptenzorg. Het betekent dat er bijgehouden wordt hoeveel een persoon of gezin op een jaar uitgegeven heeft in dat domein en bij overschreiding van een bepaald plafond, betaald de overheid het surplus terug. Dat is bijvoorbeeld zo voor remgelden van medische zorgen. Maar wat men bij de luisterrijke aankondiging van dergelijke maatregelen niet vermeldt, dat is dat een aanzienlijk gedeelte van de medische kosten niet meetellen voor die maximumfactuur. Het is dus een maximumfactuur met gaten, een stuk meer dan die 2 van de perforator. We weten dat overheidsingrijpen per definitie welvaartsverlagend is, waarom nog moeite doen beste heren politici.

De geschiedenis herhaalt zich, want er springt één land uit als we het over fake news hebben, al heette het toen nog ‘propaganda’. De voormalige USSR. Alle mediatrucks werden ingezet voor het aanschijn van de superieure communistische maatschappij. Een niet te onderschatten onderneming, gezien de manier waarop het land aan zijn eigen ideologische stupiditeit onderuit ging. Wie nog in die tijd geleefd heeft, kent de typische persberichten van het Russische persagentschap TASS nog. Het was toen al tenenkrullend van de leugens die erop boven dreven als je hun berichten op radio of TV voorgelezen hoorde. Wie heden vandaag en morgen het communisme promoot, denk eens en vergelijk met wat nu aan het gebeuren is. Want het Westen moet niets onderdoen zoals eerder vermeld met operatie Mockingbird van de CIA. De CIA, beter bekend als het corporate VS-leger dat de economische belangen van het industrieel apparaat buiten de VS behartigde.

Wie vandaag klaagt over fake news, doet dat soms om de waarheid te verhullen. Er bestaan meerdere varianten op deze tactiek. Erger, de dissident die niet meehuilt met de wolven wordt als een zonderling aanzien, vernederd, verketterd. Het was George Orwell die schreef: ‘The further a society drifts from the truth, the more it will hate those that speak it.’ Tja, de aarde is plat, uiteraard.

Die reflex komt uiteraard voort uit het individu dat zichzelf wil opwaarderen door deel uit te maken van een grote, belangrijke groep. We wanen ons als mensje niet zoveel waard. Dus leunen we aan bij een groep waarvan we denken dat zij onze idealen verwoordt. Dat is heel menselijk. Maar daarom niet zo wenselijk als het groepsideaal het niet zo nauw neemt met waarheid en deugdelijkheid. Ach ja, Animal Farm hé.

We gaan stilaan een separate weg op, die van de tweesporen-maatschappij. Het begrip werd ooit gebruikt in een tegenstelling arm-rijk maar het is ook toepasbaar op waarachtigheid. Stel jezelf 2 parallel lopende sporen voor. Het ene spoor leidt naar een leugenpaleis, het andere, en laat ons dat maar het rechte spoor noemen, leidt naar een woud van deugdelijkheid en waarheid.

Op het rechter spoor rijden mensen die zonder meer op eigen kracht kunnen rijden. Links de leugenaar die de rechtse constant blaasjes wijsmaakt om die af te drogen maar zich er wel aan moet vastklampen omdat hij anders zelf niet vooruit gaat. Het leugenspoor, dat zijn nogal meestal de praatjesmakers die niet anders kunnen dan te leven van de anderen (de netto produktievelingen, want die moeten niemand blaasjes wijsmaken, hetgeen ze doen rechtvaardigt zichzelf) en hun positie slechts kunnen handhaven door steeds maar dieper in de bullshit te ploeteren. De mensen op het rechter spoor beseffen niet altijd genoeg dat ze de bullshit niet nodig hebben, dat ze zonder verder kunnen. Maar als de bewustvorming groeit gaan beide sporen, bij elke leugen, een beetje meer, langzaam maar zeker, uit elkaar. De leugenaars ontwikkelden daartegen een beeldspraakwoordelijke lange arm, zodat ze kunnen blijven aanhangen. Maar als door de accumulerende arrogantie, de sporen blijven uit elkaar gaan, zullen de leugenaars moeten loslaten en vanzelf tot stilstand komen.

Ik voel een vlaag van lyrische naïviteit bij mezelf opkomen. Zo simpel zou het zijn. Of?

Want men houdt nog een ander trucje achter de hand. Eentje dat men altijd gebruikt heeft in de geschiedenis. Werd een compleet hypocriete situatie dan weer eens ge-dynamiteerd, er stond toch een nieuw georganiseerd bloedzuigersleger te wachten om de leegte op te vullen.

En zo verloopt het telkens weer… want maar weinig mensen kennen de geschiedenis.

 

 

Er wordt aangenomen dat Jon Rappoport met zijn website https://nomorefakenews.com/ diegene was die de term ‘Fake News’  heeft geïntroduceerd.