Bedrijfsvastgoed en bedrog van de fiscus

Als je als ondernemer een pand of een industriegebouw koopt, dan denk je dat je daar een spaarpotje mee aanlegt. Het appeltje voor de dorst dat je zal hebben als je met pensioen gaat. Je gebouw wordt immers meer waard omwille van stijgende vastgoedprijzen. Industriegrond wordt schaars omwille van stedenbouwkundige beperkingen die het grondgebruik reglementair aan banden leggen.

De realiteit, en dan vooral de meefietsende fiscaliteit er omtrent, toont een minder legitiem beeld.

Stel nu dat je een industriegebouw hebt gekocht of gebouwd voor een bedrag van 20 miljoen frank in 1980. Dat is nu ongeveer 500.000 euro. Het registratierecht bedroeg toen 62.500 euro (12,5%). Je hebt dat toen, met een deel spaargeld, en een deel geleend geld betaald. Stel, 50/50. De lening liep over 10 jaar en tegen 1990 is het gebouw afbetaald.

Er is allereerst het onderscheid van grond en gebouw. Grond is niet afschrijfbaar, het gebouw wel. Dat komt voort uit een uniforme regelgeving over erkenning van waardevermindering van investeringsgoederen, door staat en fiscus erkend. Van een gebouw dat professioneel gebruikt wordt, veronderstelt men dat het elk jaar 5% van diens waarde verliest. Als er in renovatie wordt geïnvesteerd, verhoogt de boekwaarde van het gebouw opnieuw en ontstaat een nieuwe basis om over af te schrijven. Stel dat de grondcomponent 150.000 euro bedraagt, het gebouw is dan 350.000 euro waard. Aan een afschrijvingspercentage van 5% heb je dus jaarlijks 17.500 kunnen afschrijven, dat zijn kosten die je in mindering kunt brengen van je winst. Logisch want je hebt die kosten ook gemaakt en je brengt ze dus in rekening over de (theoretische) gebruiksperiode van het goed.

Daaromtrent, afhankelijk van welk belastingregime dat je volgt, en laat ons veronderstellen dat je gebouw in een vennootschap zit, heb je daarop jaarlijks tussen de 4500 à 6000 euro belastingen door bespaard. Dat telt op naar grofweg 100.000 euro belastingvoordeel in totaal. Ik hou het even makkelijk met de cijfers. Merk op dat ‘belastingvoordeel’ betekent: mindering van de winstbelasting. Je krijg niks terug, je betaalt minder belasting omdat je afschrijving een over tijd gespreide kostentoewijzing is van een aankoop die langer dan één boekjaar zal nuttig zijn. Daardoor maak je minder winst. Het is geen boekhoudkundige truck, het is logisch en correct.

Uiteraard heb je onderweg ook kosten gehad aan dat gebouw. Er zijn verbeteringswerken gebeurd, extra poorten, nieuwe ramen, een ingericht bureel, herstellingen aan het asfalt-dak. Die kosten werden ook op afgeschreven volgens de gangbare methodes. Laat ons dat even buiten beschouwing laten en veronderstellen dat op dit moment de boekhoudkundige waarde van het gebouw op nul staat. Die instandhoudingsinvesteringen dragen vanzelfsprekend wel in positieve mate bij aan de verkoopprijs van het pand op een later moment. Ze vervullen uiteraard ook hun functie in de succesvolle commerciële activiteit die er in gevoerd wordt.

Na ongeveer 40 jaar krijg je de gelegenheid je pand te verkopen. Dat valt wederom uiteen in een grond- en een gebouwcomponent. De grondcomponent, en dus de ligging, is heel belangrijk. De gebouw-component is ook belangrijk, omwille van de exuberant gestegen loon- en grondstoffen-kost in de bouwsector. Een werknemer in de bouw kost momenteel ongeveer 40 euro per uur. Kostprijs. Nog niks verdiend.

Je hoopt dus op een mooie meerwaarde.

De fiscus1 in wezen de staat, waarvan de fiscus als belastingen-innend orgaan deel van uitmaakt vindt iedere meerwaarde leuk, want belastbaar, in zijn geheel. Dat vinden zij toch.

Stel nu dat je pand van indertijd 500.000 euro, er nu 1.400.000 waard is, waarvan de grondcomponent nu op 500.000 wordt bepaald, en de gebouwen dus 900.000 euro. Je zit dan met een meerwaarde van 1.250.000 euro, want je grond was oorspronkelijk maar 150.000 euro waard en staat ook zo je in balans.

Dat mogen duizelingwekkende cijfers lijken, in een middelgrote bedrijfscontext in de industrie is dit een vrij normale situatie. Merk ook op dat eventueel mediatiek genoemde monsterwinst-achtige bedragen dikwijls dienen uitgedeeld te worden aan meerdere (familiale) aandeelhouders, waarvan sommige stille aandeelhouders zijn, dus niet actief in de vennootschap. De honingkoek dient dus royaal verdeeld te worden. Blijft het feit, dat aan het begin van het verhaal, ik stelde dat de ondernemer spaargeld en/of geleend geld heeft betaald voor de aanschaf van het vastgoed. Spaargeld, dat hebben veel mensen, dat is niet gestolen. Geleend geld, daarvan moet je verdorie maar zien dat je het correct afbetaalt, anders krijg je banken en deurwaarders achter jou, dus ook dat is geen gestolen geld. Integendeel, het is van noeste meerwaarde-arbeid te samen geharkt geld.

Nu kun je 2 dingen doen. Ofwel incasseer je dat bedrag en betaal je 25% belastingen hierop2 merk op dat het geld daarmee nog niet uit een vennootschap is gehaald, dat kost nogmaals taksen, ofwel ga je dat bedrag herinvesteren in afschrijfbaar vastgoed, en dan betaal je diezelfde belasting gespreid over de afschrijvingen die je toepast op dat nieuw vastgoed. Je verzaakt dus de facto aan het fiscaal voordeel van de afschrijvingen van je nieuwe pand.

We maken even abstractie van eventuele boekhoudkundige verliezen of waardeverminderingen, de meerwaarde is dus netto.

In het eerste geval betaal je 312.500 euro belastingen op die 1.250.000. Je werkelijke meerwaarde op je gebouw bedraagt 1.400.000 – 500.000 + 100.0003 belastingvoordeel door afschrijving – 312.500 = 687.500, in plaats van 1.400.000 – 500.000 + 100.000 = 1.000.000. Na aftrek van de fiscale mindering van de afschrijvingen, verdwijnt 312.500 euro in de spreekwoordelijke staats-put. Je hebt indertijd ook nog 62.500 Euro registratierechten betaald. Het telt aardig op. Je houdt uiteindelijk 1.025.500 euro netto over van je verkoop.

Als je herinvesteert, wordt de belasting gespreid geheven. Dat is louter een maatregel om bedrijven niet te hinderen om te her-lokaliseren, te groeien. Merk wel op dat de maatregel enkel geldt als het gehele bedrag opnieuw geïnvesteerd wordt in afschrijfbaar vastgoed, zijnde gebouwen en (vaste) installaties. Gronden aankopen telt niet. Je kunt dit enkel ten volle toepassen bij een schaalvergroting. Downscaling wordt meteen fiscaal bestraft. Een toch wel onlogische kronkel van wetgever en fiscus. Het ligt binnen de opvattingen rond creatieve destructie dat minder presterende bedrijven kleiner worden of failliet gaan en dat dit ten voordele is van meer performante bedrijven die staan voor een grotere meerwaarde. Dat is winst die belastbaar is en dus de schatkist ten goede komt. Feitelijk wil men op die manier verhinderen dat men geld uit zijn vennootschap haalt zonder dat er door de staat kan afgeroomd worden. Er komt bovenop de nieuwe aankoop 10 % registratierechten. Stel dat je een ander vastgoed koopt van 1.400.000, dan betaal je 140.000 euro aan registratierechten. Kun je nog ergens grond kopen, dan betaal je daarop de registratie en 21% BTW op de nieuwbouw. Die BTW is aftrekbaar.

Deze neptegemoetkoming van gespreide taxatie verhindert echter de-facto dat je je nieuwe investering (deels) kunt afschrijven. Het is te zeggen, boekhoudkundig boek je wel degelijk de depreciatie op je investering, maar fiscaal heb je nog altijd die uitgestelde taks die je moet betalen. Als op een later tijdstip, je je bedrijfsgebouw weer wil verkopen, val je weer in dezelfde valkuil, en mag je weer dokken. Het zou logischer en niet zo flagrant oneerlijk zijn, mocht je die taxatie kunnen meepakken.

Je moet bovendien ook weten dat de fiscale administratie zo haar eigen interpretatie methodes heeft, steeds maar met de bedoeling om meer geld binnen te rijven. Het is soms op het criminele af. Want stel nu dat u niet de volledige 1.400.0004 dus én grond én gebouw investeert in afschrijfbaar vastgoed (+ installaties), dus bijvoorbeeld slechts 1.399.999 euro, dan komt men toch meteen de meerwaarde opeisen plus 6% intrest. Een brief die op een blauwe maandag in je bus valt. Een leuke belegging, pure afzetterij van een malafide staat. Wie daaraan meewerkt is een crimineel.

De meerwaardebelasting wordt bij herinvestering in afschrijfbaar vastgoed (gebouwen in installaties, dus) afgerekend op je belastingvoordeel dat je over je afschrijvingen zou genieten. De staat pikt dus je toekomstig afschrijvingsvoordeel meteen weer in. Je afschrijvingsvoordeel wordt volledig teniet gedaan à rato van de gerealiseerde meerwaarde.5 We moeten de bedragen niet corrigeren voor tijd en intrest want de taxatie volgt het toekomstig afschrijvingsritme Als je die 1.400.000 euro (of meer) herinvesteert in een gebouw (afschrijfbaar vastgoed, dus exclusief grond), dan kun je à rato van dat bedrag je afschrijving feitelijk niet fiscaal in rekening brengen. En dat louter omwille van een meerwaardevoordeel waar een niet-bedrijfseconomisch mechanisme achter zit, zoals ik hieronder uit de doeken zal doen.

Want hoe komt het dat vastgoedprijzen stijgen?

Tja, enerzijds zijn er de restricties op stedenbouwkundig vlak, waardoor (kunstmatig) schaarste wordt gecreëerd, en dat is in Nederland nog veel erger dan hier. Er is ook wel in enige mate schaarste aan grond, maar gewestplannen en aanhangende regelgeving maken het alleen maar erger. Ik maak hier abstractie van leefbaarheid, urbanisatie, en ruimtelijke ordening die ook hun merites hebben. Maar het blijft binnen de vrijemarktgedachte overheidsingrijpen. De overheid en de regelneverij is hier dus verantwoordelijk.

Goedkoop geld speelt ook een zekere rol, als je goedkoop kunt lenen kun je grotere aflossingen aan en dat geeft de vastgoedprijzen ook een duw naar omhoog. De ECB houdt al meer dan een decennium de intresten onwezenlijke laag.

De vastgoedprijs laat zich door een aantal factoren beïnvloeden, maar een belangrijke daarvan is de inflatie. Als het geld minder waard wordt, dan stijgt de prijs van vastgoed. Vastgoed kan minder waard worden, zij het omwille van vervuiling, overheidsregulering of een andere manier waardoor het minder gegeerd wordt, maar vooral de locatie binnen het economisch verkeer bepaalt haar prijs. Vastgoed dat op dezelfde wijze exploiteerbaar blijft, houdt min of meer zijn reële waarde.

In mijn voorbeeld was de oorspronkelijke aankoopprijs van 500.000 euro in 1980 onderhevig aan 40 jaar (officiële6 de officiële inflatie-cijfers zijn niet altijd legitiem, zie daarvoor http://www.shadowstats.com/ of de Chapwood index https://chapwoodindex.com/ inflatie, bron7 bron: https://nl.inflation.eu/inflatiecijfers/belgie/historische-inflatie/cpi-inflatie-belgie.aspx). Dat brengt dat bedrag van toen op 1.631.018 euro, nominale waarde in het heden. Je had uiteraard slechts 250.000 spaargeld en hebt de andere helft geleend, maar daar heb je ook wel voor inflatie gecorrigeerde stevige intresten op betaald, dus dat komt effen. Als puntje bij paaltje komt, maak je eigenlijk ruim 200.000 euro verlies op je gebouw. Ik reken in reële geldtermen. En ja, de CPI8 Consumer Price Index, een methode om de prijsinflatie te berekenen door het vergelijken van de prijzen van een reeks relevant geachte goederen en diensten over de jaren heen. De relevant geachte goederen veranderen over tijd, logisch en de reken- en meetmethodes veranderen ook, zodat dit officieel cijfer niet zomaar één op één met zichzelf verrekenbaar is. Maar we hebben maar dat. Het zou uiteraard correcter zijn moest de NBB/ECB het overschot aan M2 rapporteren. M2 is het chartaal geld plus de korte-termijnbeleggingen, het dus min of meer liquide geld (Ik – en anderen – vermoed dat M3 niet correct wordt gemeten, want dat is quasi gelijk aan M2) – in de ‘Eurozone’ is M2 tussen 1980 en 2020 van ruim 1.000 mia naar 13.000 mia gestegen. Bron: https://tradingeconomics.com/euro-area/money-supply-m2. Volgens https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?end=2019&locations=XC&start=1980&view=chart is de nominale groei in de EMU regio 104 % over die periode. De geldhoeveelheid zou dus min of meer verdubbeld moeten zijn. Ze is 13 keer zo groot! In reële termen zou je kunnen stellen dat een ruim 6 keer te veel geld in omloop gekomen is. Tot hoeveel echte inflatie dit geleid heeft, is voer voor interpretatie., dat is een empirisch-statistische – maar wel degelijk onderschatte – benadering van de waardevermindering van het geld. Het zegt wel iets. Veel, eigenlijk. In elk geval genoeg om kritisch tegen de situatie aan te kijken. Klik zeker eens door naar de links in de eindnoot, over Shadowstats en Chapwood-index en besef dat men u met de CPI flink aan het belazeren is, een fenomeen dat in toenemende mate speelt sedert de invoering van de Euro9 Men heeft handig gebruik gemaakt van de cijfermatige perceptie van waarde, waarin in Euro alles plots zoveel goedkoper leek..

Met andere woorden, uw gebouw is niet gestegen in waarde, het geld is minder waard geworden. Hoe dat geld minder waard geworden is, dat is omdat de overheid aan geldcreatie gedaan heeft, meer dan de waardestijging in de economie. Het is feitelijk de Nationale Bank, nu de ECB, die aan geldcreatie doet. Die centrale bank wordt door de politieke overheid mee-bestuurd. Je zou nog kunnen opperen dat het niet zozeer de overheid is die aan geldcreatie doet, maar het geheel van bancaire instellingen. In realiteit is het een wisselwerking van meesurfen en mee-eten, vooral opeten dan. Het is voor een groot deel een manier van de overheid om hun tekorten te financieren, alsook om de waarde van hun schulden kleiner te maken. Recentelijk surfen ook banken en andere grote bedrijven mee op deze Quantitative Easing golf. De geldcreatie tussen nu en de laatste financiële crisis bedraagt 250 %. Er is dus 3,5 keer zoveel geld in omloop dan toen10 merk op dat dit zich nog niet ten volle als inflatie heeft gemanifesteerd, lees daarvoor mijn ander artikel https://herrebout.xyz/het-gefoefel/de-zeepbel-economie/.

Dikwijls wordt inflatie genoemd als een onzichtbare taks op spaargeld. De overheid maakt via de Nationale Banken immers geld bij. Je kunt daarover kwetteren of het al dan niet de overheid is, die de opdracht daartoe geeft, maar dat is een discussie die in gang gezet wordt door malafide huichelaars. Investeringen zijn aangewend spaargeld. Dus kun je deze situatie identificeren als een taks op taks.

Iemand opperde ooit, je kunt er ook voor kiezen om je gebouw niet af te schrijven. Dat is een foute redenering, want een bedrijfsgebouw wordt wel degelijk gebruikt en geraakt daarmee afgeleefd. Daarom ook dat je verbeteringswerken uitvoert. Die je ook in kosten neemt, uiteraard. Maar stel nog, als je niet afschrijft, dan is je aankoopwaarde uitgedrukt in geld van toen, omwille van de inflatie, stukken lager, dan de waarde, uitgedrukt in geld van nu. Omdat dat geld van nu simpelweg minder waard is. Dus daar zit je nog altijd met een serieus verschil, waar je meerwaardebelasting moet over betalen, en waar je geen investeringsaftrek hebt voor genoten.

Dus is mijn vraag nu, als de overheid dus denkt om die meerwaarde op nominale wijze te belasten, en daar 312.500 euro voor te willen, op welke fucking legitieme basis doet zij dat dan?

Excuse my French.

Ze heeft immers zelf overduidelijk die fictieve meerwaarde veroorzaakt. Fictief, dat kun je wel stellen.

Met andere woorden, wil je waarde verliezen, investeer dan in bedrijfsvastgoed. Je verliest ongeveer 600.000 euro in nominale waarde. Ik maak nog abstractie van registratierechten en BTW. Had je het gespaard kapitaal van 250.000 euro aan een inflatie-vast rendement kunnen beleggen, dan had je nu ongeveer 1.000.000 euro, of wellicht nog iets meer 11 rekening houdend met de inflatie van 1980 tot nu.. Het benadert of overtreft mogelijks het bedrag dat je overhoudt van een gebouw van 500.000 euro, dat je met noeste weldaad wou verwerven, met in het achterhoofd dat het een appeltje voor de dorst was.

Maar nee, je wou werken, en mensen werk geven, een meerwaarde creëren, en BTW en vennootschapsbelastingen door meerwaarde produceren én afdragen én allerhande andere lucratieve taksen betalen, bullshitjobs helpen in stand houden, kansen geven aan al wie meesurft op je economisch succes, de handelsbalans helpen rechthouden voor wie exporteert, waarmee je vooral en nog het meest de sociale welvaartsstaat hebt helpen in stand houden.

Waarvoor dank.

Of toch niet. Belastingen worden niet voor niks via een ‘aanslag’ geheven.

Dat is best wel stevig. En het is een belasting op een fictieve meerwaarde terwijl er een reële minwaarde werd gerealiseerd12 Je zou nog kunnen opperen dat dat gebouw doorheen zijn levensduur heeft helpen bijdragen tot je winst. Ja, uiteraard. Maar die winst is al belast geweest. De minwaarde die het gebouw zou geleden hebben door het gebruik wordt deels weerspiegeld in de onderhandelde verkoopwaarde. Dat sluit niet uit dat je geen grotere meerwaarde zou kunnen scoren omwille van redenen van grote gegeerdheid. Maar vooraleer de lakeien van de Koning daar hun deel van willen, laat ons toch even praten over inflatie en indexering van de basis voor meerwaardebelasting..

Het is een geniepige, verborgen manier van vermogensbelasting die veel groter is dan de populaire confiscatie-voorstellen van halve of hele procenten. Het is een manier van belasten die gesteld wordt door enerzijds een legitiem aangekondigde wet (de 25% vennootschapsbelasting) én een een in termen van fiscaliteit niet legitiem aangekondigde maatregel, namelijk de opgesomde oorzaken waarom vastgoed in nominale termen duurder wordt. De vraag is dan maar hoe legitiem die belasting wel is.

En dan hebben we nog de basisbelasting op onroerende goederen, de onroerende voorheffing niet meegeteld, die voor zo’n gebouw al snel tussen 10.000-15.000 per jaar aantikt… en recentelijk driest de hoogte is ingegaan. In mijn gemeente is dat bijna 12% extra dit jaar… dergelijke stijgingspercentages beginnen al wat weg te hebben van de methode die Geert Noels onlangs in diens opiniestuk ‘Eindspel’ opperde in De Tijd13 https://www.tijd.be/opinie/algemeen/het-eindspel/10249186: confiscatie.

Wat is nu de oplossing? Heel eenvoudig, dat de overheid kleur bekent, en in haar taxatie van meerwaarde een correctie inbouwt voor de nominale waardestijging door inflatie. Ze produceert die inflatie zelf en meet ze ook zelf en alle economen zijn het eens over de impact op de prijsvorming. Zo een systeem bestaat immers al: (gezondheids)index voor lonen van werknemers en uitkeringen. Het werd uitgewerkt ten tijde van hoge inflatie, om de koopkracht van de gezinnen te waarborgen en het werd onderwijl ook al vakkundig uitgehold. Dus ja, als het voor de ene geldt, dan toch ook voor de andere?14 De opmerkingen in dit artikel gaan uiteraard ook op voor andere meerwaarde, zeker als die over lange termijn gepresteerd worden.

#honestgovernment

Ik besef heel goed dat je daarmee allerminst de overheidsfinanciën zal saneren. Maar het is wel eerlijk en je zult er mogelijks wel de politieke verspilzucht mee temperen. Uiteraard bestaan er tal van ontwijkingsmechanismen, elk met hun voor-en tegens. De vraag is dan maar of dat we als ondernemer ons moeten bezig houden met onze commerciële activiteit, dan wel met het ontwijken van een steeds maar weer oneerlijke overheid? En welke welvaartseffecten deze benadering van het ondernemerschap op macro vlak heeft.

Dat appeltje voor de dorst, waar veel ondernemers op hopen, is er dus eentje dat voor een groot deel door fiscale en andere slinkse wormen is opgevreten. En als actuele klap op de vuurpijl, mag je van de groenen hiertegen (ook) niet ‘sproeien’.

Addendum

Om de praktijk van het bijdrukken van geld (Quantitative Easing, QE), en dat is binnen het groter geheel van fiat geld, een voor de overheden welgekomen techniek, dit verhaal te plaatsen, even dit addendum.

Fiat geld is het monetair systeem, zeg maar, waarin wij ons bevinden sinds men begin de jaren ’70 de koppeling van de geldhoeveelheid met goudvoorraden bij de Nationale Banken, heeft verlaten. Voordien was geld op eenvoudige vraag omwisselbaar in goud. Dat gold althans voor de dollar maar het gold eerder ook voor de andere munten als basissysteem. Papiergeld is immers ontstaan uit schuldbewijzen voor bewaard goud. Met fiat geld is er dus geen achterliggende asset meer en kan men er in principe zoveel bijdrukken als men wil. Het nadeel is dan wel dat wanneer de meerwaarde niet volgt, er inflatie is. Vraag dit maar aan menig derdewereldland.

Monetaire politiek behelst onder meer het beheren van de geldhoeveelheid en het beïnvloeden van intrestvoeten, in plaats van deze door de marktwerking (vraag en aanbod) te laten tot stand komen. Die monetaire politiek, met zijn goedkoop en overvloedig geld, zorgt er voor dat er booms en busts zijn in een economie. Als er te veel en te roekeloos geïnvesteerd en (op krediet) gespendeerd wordt, krijg je een oververhitte economie die op een gegeven moment crasht. Dat komt omdat er te weinig echte assets aanwezig zijn tegenover overvloedig veel krediet.

Natuurlijk kan je stellen dat die roekeloosheid individueel is. Elk beslist voor zichzelf en voor hoeveel hij op krediet geld uitgeeft. Het artificieel instellen van intrestvoeten en daarmee aanbieden van goedkoop geld zorgt voor vervalste investeringsbeslissingen. De ondernemer waagt zich verder dan hij eigenlijk aankan, het gezin bouwt een groter huis dan het zich eigenlijk kan veroorloven. Het in stand houden van zombiebedrijven met overheidssteun zorgt voor dezelfde effecten en werkt bovendien markt- of concurrentieverstorend.

Uiteraard, als het misloopt, en de ondernemer gaat failliet of de deurwaarder plukt een gezin kaal, worden de onfortuinlijke mensen met de vinger gewezen. Overheden gaan in deze echter helemaal niet vrijuit met hun marktvervalsend monetair ingrijpen. Uiteraard staat diezelfde staat dan wel klaar met ondersteunende maatregelen om de onfortuinlijke inwoners te ondersteunen. Gefinancierd met vers fiat geld maakt men ingezetenen op die manier horig15 https://mises.org/wire/governments-money-monopoly-and-great-reset.

Nochtans wordt in een paper van Cornell Law School, Central Bank Money: Liability, Asset, or Equity of the Nation?16 https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3730608, geopperd dat geld dat door een centrale bank wordt gecreëerd, QE dus, Social Equity17 de definitie van equity is het netto tussen aktiva en de nog lopende leningen erop is. Vrij vertaald, sociaal vermogen oftewel kapitaal dat eigendom is van de gemeenschap. Dat is niet onnozel want het geld vertegenwoordigt alle meerwaarde in een maatschappij, meerwaarde die door diens ingezetenen tot op heden is gemaakt. Het geld in omloop is dus ‘van iedereen’ en niet van een overheid of centrale bank. (Merk op dat ‘van iedereen’ niet betekent dat een individu het zich zomaar kan toe-eigenen.)

Is QE zonder achterliggende meerwaarde een manipulatieve perpetuele diefstal op meerwaarde? Ja, natuurlijk.

 

 

References

References
1 in wezen de staat, waarvan de fiscus als belastingen-innend orgaan deel van uitmaakt
2 merk op dat het geld daarmee nog niet uit een vennootschap is gehaald, dat kost nogmaals taksen
3 belastingvoordeel door afschrijving
4 dus én grond én gebouw
5 We moeten de bedragen niet corrigeren voor tijd en intrest want de taxatie volgt het toekomstig afschrijvingsritme
6 de officiële inflatie-cijfers zijn niet altijd legitiem, zie daarvoor http://www.shadowstats.com/ of de Chapwood index https://chapwoodindex.com/
7 bron: https://nl.inflation.eu/inflatiecijfers/belgie/historische-inflatie/cpi-inflatie-belgie.aspx
8 Consumer Price Index, een methode om de prijsinflatie te berekenen door het vergelijken van de prijzen van een reeks relevant geachte goederen en diensten over de jaren heen. De relevant geachte goederen veranderen over tijd, logisch en de reken- en meetmethodes veranderen ook, zodat dit officieel cijfer niet zomaar één op één met zichzelf verrekenbaar is. Maar we hebben maar dat. Het zou uiteraard correcter zijn moest de NBB/ECB het overschot aan M2 rapporteren. M2 is het chartaal geld plus de korte-termijnbeleggingen, het dus min of meer liquide geld (Ik – en anderen – vermoed dat M3 niet correct wordt gemeten, want dat is quasi gelijk aan M2) – in de ‘Eurozone’ is M2 tussen 1980 en 2020 van ruim 1.000 mia naar 13.000 mia gestegen. Bron: https://tradingeconomics.com/euro-area/money-supply-m2. Volgens https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?end=2019&locations=XC&start=1980&view=chart is de nominale groei in de EMU regio 104 % over die periode. De geldhoeveelheid zou dus min of meer verdubbeld moeten zijn. Ze is 13 keer zo groot! In reële termen zou je kunnen stellen dat een ruim 6 keer te veel geld in omloop gekomen is. Tot hoeveel echte inflatie dit geleid heeft, is voer voor interpretatie.
9 Men heeft handig gebruik gemaakt van de cijfermatige perceptie van waarde, waarin in Euro alles plots zoveel goedkoper leek.
10 merk op dat dit zich nog niet ten volle als inflatie heeft gemanifesteerd, lees daarvoor mijn ander artikel https://herrebout.xyz/het-gefoefel/de-zeepbel-economie/
11 rekening houdend met de inflatie van 1980 tot nu.
12 Je zou nog kunnen opperen dat dat gebouw doorheen zijn levensduur heeft helpen bijdragen tot je winst. Ja, uiteraard. Maar die winst is al belast geweest. De minwaarde die het gebouw zou geleden hebben door het gebruik wordt deels weerspiegeld in de onderhandelde verkoopwaarde. Dat sluit niet uit dat je geen grotere meerwaarde zou kunnen scoren omwille van redenen van grote gegeerdheid. Maar vooraleer de lakeien van de Koning daar hun deel van willen, laat ons toch even praten over inflatie en indexering van de basis voor meerwaardebelasting.
13 https://www.tijd.be/opinie/algemeen/het-eindspel/10249186
14 De opmerkingen in dit artikel gaan uiteraard ook op voor andere meerwaarde, zeker als die over lange termijn gepresteerd worden.
15 https://mises.org/wire/governments-money-monopoly-and-great-reset
16 https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3730608
17 de definitie van equity is het netto tussen aktiva en de nog lopende leningen erop

Eén gedachte over “Bedrijfsvastgoed en bedrog van de fiscus

  • 4 maart 2020 om 21:01
    Permalink

    Helemaal akkoord. Ik zit met hetzelfde probleem.
    De oplossing zou moeten zijn dat je in de boekhouding alle investeringen corrigeert voor inflatie. Geld van 1980 is niet hetzelfde als geld van 2020. Die papieren meerwaarde zou belastingvrij moeten zijn.
    Het belasten van fictieve meerwaarden is gewoonweg diefstal.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *