Het is vandaag de dag van de ondernemer, ik kreeg vanmorgen vroeg reeds een SMS-bericht van Unizo-voorzitter Danny Van Assche1 zoals de voorbije 5 jaar om me te bedanken ‘in deze moeilijke tijden’ en de blabla van het beste van mezelf te blijven geven.
Ach ja, Danny, je moest eens weten…
Ik ben als opvolger van mijn ouders gestart als zelfstandige in 1997, wat tussen toen en nu gebeurd is, kenmerkt zich door veel werken, creatief zijn, zorgen, werkplezier, vuil zijn, vloeken, bedankjes krijgen van klanten, belastingen betalen, opgelicht worden, door het gerecht opgelicht worden en nu en dan een kop koffie zonder koekje.
Wel en wee dus.
Ik heb de tijd gekend dat je nog kon vermijden dat de overheid je leegmolk. Die tijd is voorbij. Nog een geluk dat ik tijdig verhuisd ben, weg van mijn zaak, en dat alles wat privé is, ook privé hou, want Elio Di Rupo heeft op onredelijke wijze huis gehouden in de voordelen in natura zoals bij die kleine zelfstandigen die nutsvoorzieningen delen met hun zaak. Ook in dat van de personenauto’s. Ja sorry ik rijd dus met een pick-up rond, want ik heb een zware remorque. Ben ik heel tevreden van maar de keuze voor een lichte vracht is mee ingegeven omwille van het onrechtvaardig belastingregime voor personenwagens die je ook professioneel gebruikt.
Het is een heftig jaar. Ik weet niet zo van corona. Ja wat omzetverlies maar ik blijf bezig. Het is dit najaar zelfs zeer druk. Maar begin dit jaar is mijn bejaarde papa gehospitaliseerd en doorheen de corona crisis dat deels gebleven. Hij is eind september gestorven. De opluchting van dat hij niet meer hoefde af te zien wordt overschaduwd door het emotionele van het verlies. Niet dat ik daar niet al mee te maken heb gehad. Zoals elders op deze blog te lezen valt, ben ik in 2014 weduwnaar geworden, net geen 40, met 2 lagere-school- kinderen. Met veel hulp en vooral kiezen tussen en voor mijn kinderen en mijn zaak, hebben we het gerooid. Het zijn ondertussen 2 zelfstandige tieners die het goed stellen. Ja, wir schaffen das.
Dat het eenvoudig was, dat kan ik niet zeggen. Financieel was ik steeds goed georganiseerd en vooruitziend, dus op dat vlak kom ik niks te kort. Maar emotioneel loopt het soms wel eens over. Zeker als die of andere klant weer eens loopt te zagen2 zagen kan ik zelf als de beste, in hout dan, ook als het aan hemzelf ligt of aan nog een derde partij zoals een transportfirma.
Ja mensen, ik ben dan wel ondernemer, maar ik kan niet alle problemen oplossen.
Ik sta nog steeds voor het adagio: los je eigen gedoe op. Je kunt er niet van uit gaan dat een ander je stront zal opkuisen. Dat is de verkeerde millenials reflex dat het altijd wel de schuld van de ander moet zijn.
Daar geraak je niet mee verder.
Net zoals dat de politiek, die onze zelfstandigen de laatste decennia zodanig benadeeld heeft, heeft proberen uit te persen, alsof wij de schuld zijn van de spilzucht van de overheid. De zelfstandigen met hun welvaart, hun kastelen, hun dikke auto’s, hun kunstcollecties … ja dat bestaat maar de meeste zelfstandigen zijn mensen die niet anders leven dan de arbeiders en bureauwerkers uit dezelfde straat3 Volledigheidshalve moet ik bij vermelden dat de overheid de tweeverdieners ook als gewillige protestloze melkkoe ziet.. Die spaarzaam zijn en zonder meer weer elke dag hun plicht doen.
Die overheid zeulde in de jaren 1990 ongeveer 8000 miljard Belgische frank staatsschuld mee. Ik bekeek het onlangs nog eens. Nog voor de bankencrisis zat België op 300 miljard euro en het is vanaf dan gewoon in een constant steil tempo omhoog gegaan tot 467 miljard euro in 2019 om nu, na de coronacrisis te toppen op 524 miljard, en dat was eind juni 2020. Dat laatste was uiteraard de corona-steun. Maar wacht eens, wat was dan die 150 miljard tussen 2008 en 2019? Zo maar stellen dat de overheidsschuld omwille van de bankencrisis gestegen is, is niet alomvattend, vrees ik.
Ik heb als zelfstandige momenteel iets van een 25,000 euro aan kredieten lopen bij financiële instellingen op een meer dan deftig balanstotaal. Mijn solvabiliteit is in orde. Mijn liquiditeit ook. Daartegenover staat dat dankzij de politiek, elke Belg ongeveer 50,000 euro staatsschuld meezeult.
De meeste mensen die vandaag leven, beseffen dat niet, identificeren zich daar ook niet mee en houden er ook geen rekening mee dat ze die som verschuldigd zijn. Je kunt dat politiek ook niet uitleggen of verantwoorden.
De belastings-tsunami zal dus niet stoppen. Je moet het geld halen waar het zit, een favoriete slogan van partijen zoals de Portefeuille van de Ander4 dixit Rypke Zeilmaker. Dus al hetgeen de noeste meerwaardewerker, zij het nu zelfstandig of loontrekkend, heeft bijeengeharkt, wordt door de corrupte leiders ook geviseerd. Ze zijn bezig met hun vermogenskadaster om dan te zien hoe ze daarop kunnen beslag leggen. Krochten van wetgevende misbaksels als effectentaksen zijn vingeroefeningen. Het zijn waarschuwingen.
De politiek heeft elke meerwaardeverwekkende Belg opgezadeld met een onverantwoordbare schuld. Een schuld dat die werker zal mogen bijeenschrapen met zijn arbeid of aflossen met zijn spaargeld. Belasting op belasting, op diverse bezittingen, op erfenissen, desnoods op schoenveters en snottebellen. Ze hebben geduld en het geheugen in deze korte termijn-tijden van de mensen is kort. Helaas lijkt hetgeen ik aan het begin van deze alinea schreef, zelfs over-optimistisch. De staatsschuld zwelt gewoon dag op dag meer aan, ondanks de vloedgolven van nieuwe belastingen.
Sorry beste politiek, maar jullie maken de welvaart kapot. Het goed leven, de creativiteit, de leute. Economie is meer dan geld, waarde haal je ook uit mensen en menselijkheid.
Trop is teveel, zei Vanden Boeynants.
Fuck off.
Met de win for life die ik kreeg van Unizo won ik 2 euro. Ik hou eraan vast.