| Gisteren kregen wij op ons bedrijf bezoek van de Duits-Nederlandstalige meneer die kwam zeggen dat hij een revolutionair hardingsproces kon toepassen op onze schaafmessen. Wij gebruiken die schaafmessen om hout te schaven, plat, geprofileerd en we zijn daar nogal streng op. Die schaafmessen moeten dus niet alleen goed gemaakt zijn, maar liefst ook een lange standtijd hebben. |
Dit betekent dat ze slechts na veel hout schaven beschadigd of bot mogen worden. De industrie heeft daaromtrent al heel wat leuke uitvindingen op de markt gebracht: HSS, Carbuur, Stellit en zelfs diamant. Maar toch, revolutie is soms goed, hé en wij geven een paar messen en een paar zagen mee én een schaar die hij zal behandelen en waarmee hij 2 of 3 mm staal belooft te snijden! Mijn vader vraagt nog welke firma de meneer vertegenwoordigt, een kaartje, maar dat wordt vakkundig weggebabbeld met onder meer verwijzingen van deelnames aan de machinebeurs in Hannover en Prowood in Gent. Hij wil streven naar een duurzame relatie en over 4 maanden terugkomen voor nog meer werk, dus hij gelooft heel sterk in het kunnen van zijn firma. Ik ben niet meteen onder de indruk, maar ik zie er ook niet meteen graten in, ik hou soms van een beetje revolutie. De firma zou in Gent zijn en rond drie uur zouden we ons materiaal al terug hebben. Het is dan tegen twaalven.
Over de middag frons ik mijn wenkbrauwen. Mijn euro valt, en ja hij valt als de meneer al om kwart voor twee weer voor onze deur staat, met ons gerief, in de vettige olie, geslepen en behandeld. Weer veel blabla én de foortruk met de schaar: inderdaad, 2 mm dik metaal gesneden! Nu is metaal snijden niet meteen onze bezigheid, maar ja, soms zit er wel een hard stuk hout in onze planken, waar onze messen op stukspringen (wij noemen dit ‘scharen’) en ik wil het wel testen. En als het goed is, ben ik bereid zijn forse faktuur te betalen. Ondertussen, als mijn vader herinneringen ophaalt van de Gitanes in de Camargue, brengt hij zowaar een dansje ten berde (mijn euro valt nog dieper, nog dieper horende dat ze morgen naar het zuiden van Frankrijk vertrekken) maar snel back to business, wil hij direkt geld, of een cheque (“een papier waarmee hij naar de bank kan gaan en zijn paspoort tonen, en geld krijgen”). Ondertussen heeft hij zelf zijn (gebricoleerde) factuur al ondertekend met ‘Bezahlt’ en dan zijn naam. Ik hou als bonafide ondernemer voet bij stuk én de factuur op zak en de heer gaat weg, komt een klein halfuur terug met zijn patron, de heer Robert Colombar (BTW nummer BE0708797608, geregistreerd als schroothandel te Leuven). Ze willen hun geld meteen, omdat dit bij een eerste levering toch gebruikelijk is. I shall say this only once helpt niet en ze blijven blubberen. En dan is het hen teveel en Colombar zegt: “daar gaat u veel spijt van krijgen!” (inclusief vermanend vingertje.) Ik schiet weg naar het bureau, onderwijl half roepend: “en nu bel ik de politie”. “Neeeee, geen politie” schieten beide heerschappen richting voordeur.
Ze zijn weg en ik wacht nog een half uurtje en ga dan naar de lokale politiepost in Kuurne voor een aangifte. De vriendelijke agent zegt mij dat hij zonder een concrete bedreiging niks kan doen, maar dat hij wel een melding wil opnemen. In dezelfde adem haalt hij de mooi getooide verkopers van potten en keukenmessen aan. Als ik terug kom krijg ik telefoon van een Gitane, dat ik moet betalen blabla kinderen geen eten blabla zal met caravan op onze parking komen staan blabla is een grote blabla. Ik ben allerminst overtuigd.
Dan blijft het stil, tot ergens half zes, telefoontje van een jongere gast met een Oosteuropees accent, die volwassen gesprek wil met mij. Ik vraag, zoals aan de andere aftroggelaars, een rekeningnummer, zodat ik kan betalen na testen, zeg maar na een maand, en krijg dat maar de meneer wil dat ik meteen de helft betaal. Ik zeg hem dat we het spel zoals hier gebruikelijk is, gaan spelen, dus eerst testen. Ik blijf beleefd en ik denk volwassen en dan plots begint de andere kant van: “doe jij zo omdat ik Bohemer ben?”, ik: “nee” en “Heeft Hitler ons volk niet genoeg aangedaan”, ik denk: Jezus, daar komen alle zonden Israëls, ik zeg: “Ik ben met die Hitler ook niet akkoord” en denk “maar als jullie de Nazi’s zo hebben proberen op te lichten zoals jullie het met ons geprobeerd hebben, tja, dan beseft een logisch mens dat het niet verwonderlijk is dat ze de zigeuners zo geviseerd hebben, het was toen een rare tijd die we, denk ik, nu moeilijk kunnen vatten. (Pas op, ik keur wat de Nazi’s gedaan hebben zeker niet goed.) Enfin, ik ben volgens hem nog verantwoordelijk voor alle slechte dingen op het internet, de kinderporno, ik zet porno-foto’s op het internet, volgens de meneer, en ik ben de nieuwe Marc Dutroux. Een uitgesproken mening van iemand die ik nog nooit in levende lijve ontmoet heb. Hij vervolgt dat hij met zijn caravan op mijn parking zal komen staan en dat zijn kinderen tegen mijn muren zullen komen schijten. Ik amuseer mij rot tijdens deze waterval van verbale insulten. Einde van het ‘volwassen’ gesprek.
Hij belt terug, mijn vader neemt op en zegt dat hij niet moet terugbellen en legt neer. Hij belt terug en ik neem op, zeggende: “al die telefoongesprekken, dat moet toch duur zijn héé”. “Ja, heel duur”, zegt hij en begint weer te zagen. De volwassen houding keert wederom snel en in een vlaag van zigeunerse uitbundigheid bedreigt hij mij, mijn familie en mijn hond die ik niet heb. Dan verschoont hij zich en zegt dat hij ons vervloekt, niet bedreigt (herhaalt). Hij wenst mij toe dat ik met die zagen al mijn vingers afzaag, dat ik het platte van mijn hand afschaaf op de schaafmessen, en nog wat Zigeuner-medeleven. Die mannen hebben ergens een speciale godsdienst, en zelfs een voodoo priesteres in hun caravan, die van mij een popje zal maken om naalden in te steken. Als ze wat kent van accupunctuur mag ze proberen mijn hernia en mijn reuma weg te prikken. Ik zeg hem dat het gesprek opgenomen wordt en dat ik met zijn discours naar de politie zal gaan en hij legt neer. Definitief.
Heh!
We rijden samen naar elk ons huis, toch wel met een klein hartje ons bedrijf alleen achterlatend. We hebben wel de twee felste gebuurs ingelicht en ons nummer gegeven. We kijken allebei goed of we niet gevolgd worden. Ik zit de hele avond met mijn GSM nabij met een soortement ei, maar tegelijk besef ik, en dat heb ik uit het gesprek kunnen opmaken, dat de zigeuners niks gaan ondernemen waardoor ze in aanraking met de politie zullen komen. De nacht is vol gewoel en heroïsche dromen. Tegen twintig na zeven kan ik de staat van ons bedrijf van achter naar voor inspecteren en kan een geruststellende SMS naar mijn vader sturen. Het is nu middag en het slijpers-trekkers-volk is niet meer teruggekomen. Het worden toch nog een paar ambetante dagen, vrees ik.
Bij een eerste controle blijken de platte schaafmessen krom (met de hand) geslepen (dit wordt normaal machinaal en onder heel kleine toleranties gedaan) en is de verkleuring op de zagen van de ‘behandeling’ slechts cosmetisch. Tsss.
Onderwijl is in mij natuurlijk een joekel van een vooroordeel gegroeid. Ik kan daar niks aan doen, het is een soort zelfverdedigingsmechanisme. Met dank aan Stad Kortrijk om dit soort situaties aan te trekken door een doortrekkerskamp vlak aan een industriezone in te planten.
ADDENDUM 17/10/2010 – BELANGRIJK: Aan iedereen die contact heeft met deze ‘reizende handelaars’: indien mogelijk, gelieve zoveel mogelijk gegevens te verzamelen: facturen, rekeningnummers, telefoonnummers, namen, nummerplaten, enz. en deze door te spelen aan de BBI van Brugge, email: bart.verlinden@minfin.fed.be – ze hebben daar al een behoorlijk dik dossier maar er is nog meer nodig.
Voor eventueel een visueel herkenningspunt wil, hieronder de hoofding van hun factuur:
<%image(20110215-factuur.jpg|503|145|factuur colombar)%>
UPDATE In het Nieuwsblad van vrijdag 9 september 2011 stond (enkel in de gedrukte versie) een waarschuwing voor rondtrekkende zigeuners-werktuigslijpers die veel te veel geld hadden gevraagd voor waardeloos slijpwerk bij iemand uit Waregem. Het is een oudere persoon met golvend zwart haar die zich Colombo noemt, een jongere gast en een wild telefoonterreur plegende gitane. Naar wat ik vermoed zijn het nog steeds dezelfde. Enkel de baard met hoed is deze keer in zijn sleurhut gebleven.
UPDATE 25/11/2012: <a href=”http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121123_00379367″>incident te Hasselt </a>
UPDATE 19/04/2013: <a href=”http://www.nieuwsblad.be/article/hyperlocaldetail.aspx?articleid=DMF20130418_00546306&saved=1#reageer”>ZIGEUNERS EISEN SMAK GELD VOOR SLIJPEN VAN BEITELS EN BOREN – Afpersers bedreigen timmerman met dood</a>
Ze waren deze week dus in Bellegem weer bezig met het afzetten van houtbewerkers. De aanhouder wint, heet dat.
UPDATE 26/5/2013: vandaag een Zigeuner binnen gehad die af wilde van een hele hoop Makita gerief tegen zotte prijzen. Waarschijnlijk namaak of heling.