Ik zie het weer zitten

Het was in de tweede helft van de jaren ’80 dat ik mij herinner dat André Leysen een boek uitbracht met deze titel. Het was de remonte na de grote crisis van de beginjarentachtig. Er was Flanders Technology, de economie draaide weer en een liberaal konijn was zijn ideologie nog waardig.


Wel, we zijn nu twee golfoorlogen verder en druipen nog na van de eerste bankcrisis. En je hoort vanalles op de baan: bij de ene gaat het slecht, bij de ander betert en nog een ander vraagt: ‘welke crisis?’. De kranten krijsen allerhande onheilsprofetieën en soms zou je willen dat die horde debiele journalisten zich collectief in de afgrond zouden storten.

Want ik zie het weer zitten.

Het is een gevoel. En de ene dag is het sterker dan de andere. Misschien heeft het te maken met de zware periode die we thuis doorgemaakt hebben na de bouw van ons huis (wat ook niet van de poes was), en nu alles zowat op zijn effen komt, ook de pelouse, zien we het weer zitten. Misschien zijn het de hanen, die ons ‘s morgens vrolijk wakker roepen (tegen mekaar op), misschien waren het deze morgen de kinderen die superflink waren en misschien is het gewoon de wedergeboorte die momenteel overal te aanschouwen is in de natuur.

Beste lezers, trek het jullie vooral niet teveel aan, doe waar jullie goed in zijn, en doe stille voort. Het leven is meer dan financieel gekneuter van bankiers, verzekeraars, deurwaarders en ander juridisch gespuis.

Rest mij nog de nieuwjaarswensen van ene Jean Luc Demeyer te citeren rond de eeuwwende: ‘Take care – take great great care’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *